ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ….

Κάθε άνθρωπος είναι φυσιολογικό και αποδεκτό να ζει μία ευτυχισμένη ζωή. Παρόλα αυτά είναι εξίσου καλό , κάποια στιγμή στη ζωή του να βιώσει την αποτυχία , την απογοήτευση , τον πόνο , τη δυστυχία….Κι όλα αυτά γιατί πρώτον θα μπορέσει να εκτιμήσει όσα του δόθηκαν γενναιόδωρα και απλόχερα απ’το Θεό χωρίς καν να τα έχει ζητήσει, όπως η ζωή , η οικογένεια, οι φίλοι , η υγεία και να ευχαριστεί την κάθε μέρα που ‘’απλά’’ είναι ζωντανός και ικανός να απολαμβάνει την κάθε χαρά της ζωής . Και δεύτερον γιατί μέσα από αυτές τις δυσκολίες και τα προβλήματα θα αναδυθεί ένας καινούριος δυνατός άνθρωπος.


Ούτως ή άλλως τι είμαστε; ’’Απλώς’’ άνθρωποι! ’’Απλώς’’ το αγαπημένο ον του Θεού! Και το ποιο σημαντικό είναι ότι κάποια στιγμή- δεν ξέρουμε πότε- θα πεθάνουμε κι αυτό μάλιστα είναι το ωραίο, γιατί είναι ωραίο να μην ξέρεις τι θα σου ξημερώσει! Καλό είναι λοιπόν να έχουμε βιώσει όλες τις εμπειρίες, περιπέτειες που είμαστε φτιαγμένοι να αντέξουμε.


Γιατί αν το καλοσκεφτείς ο άνθρωπος όμοιος με το δέντρο είναι. Ο κορμός που το στηρίζει , σαν το σώμα. Και τα φύλλα που στέκουν όμορφα, εποχές με τις εποχές πέφτουν και ανανεώνονται σαν τις ωραίες σκέψεις, τις ωραίες στιγμές ,τις περιπέτειες και τις εμπειρίες που καθορίζονται από το μονοπάτι που έχει διαλέξει στη ζωή του-το δύσκολο ,με τον τέλειο προορισμό ή το εύκολο και ευχάριστο ,με τον απλώς ικανοποιητικό προορισμό-.



Ποιος άνθρωπος μπορεί να ζήσει στην τελική χωρίς περιπέτεια; Χωρίς ωραίες στιγμές; Χωρίς δυσκολίες και νέες εμπειρίες; Ποιο δέντρο είναι ωραίο χωρίς τα φύλλα του;…..

ΒΑΡΒΑΡΑ