Πρίμο Λέβι-Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος.

Ιταλοεβραίος που κρατήθηκε στο Άουσβιτς, μια από τις πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες..

"...η θλίψη του να θυμάμαι, η παλιά άγρια θλίψη του να είμαι άνθρωπος, που ορμά πάνω μου σαν σκύλος όταν αφυπνίζεται η συνείδηση. Τότε παίρνω το μολύβι και το τετράδιο και γράφω αυτό που δεν θα μπορούσα να πώ σε κανέναν"

"..Ο καθένας αποχαιρέτησε την ζωή με τον δικό του τρόπο. Μερικοί προσευχήθηκαν, άλλοι μέθυσαν και άλλοι βυθίστηκαν για τελευταία φορά σ' ένα ακατονόμαστο πάθος. Αλλά οι μητέρες ξενύχτησαν για να ετοιμάσουν φαγητό για το ταξίδι, για να πλύνουν τα παιδιά και να φροντίσουν τις αποσκευές και την άλλη μέρα το πρωί άπλωσαν στα συρματοπλέγματα τα ρούχα των παιδιών να στεγνώσουν, δεν ξέχασαν τις φασκιές, τα παιγνίδια, τα μαξιλάρια και τα χιλιάδες μικροπράγματα που χρειάζονται πάντα τα παιδιά. Κι εσείς δεν θα κάνατε το ίδιο; Ακόμα κι αν ξέρατε ότι αύριο θα σας σκοτώσουν μαζί με το παιδί σας, σήμερα δεν θα του δίνατε να φάει; (σελ. 16-17)

"...αγνοούμε την πολύπλοκη φύση της απόλυτης δυστυχίας και επομένως στις αιτίες που την προκαλούν, πολυάριθμες και ιεραρχικά διατεταγμένες, δίνουμε ένα μόνο όνομα, αυτό της πιό σοβαρής αιτίας, και όταν η αιτία αυτή πάψει να υφίσταται, τότε με οδυνηρή έκπληξη βλέπουμε ότι πίσω της υπάρχει κάποια άλλη, στην πραγματικότητα μια σειρά από άλλες. Και γι΄ αυτό μόλις σταμάτησε το κρύο, το κρύο που σ΄ όλη τη διάρκεια του χειμώνα βλέπαμε σαν τον μοναδικό μας εχθρό, αντιληφθήκαμε ότι πεινάμε, και επαναλαμβάνοντας το ίδιο λάθος λέμε: "Αν δεν πεινούσαμε..." Αλλά πώς είναι δυνατόν να σκεφτείς να μην πεινάς; Το στρατόπεδο είναι η πείνα: εμείς είμαστε η πείνα, η ενσάρκωσή της" (σ. 88)

Επίσης ανάβουμε το κεράκι μας στη μνήμη των Τσιγγάνων, των ομοφυλόφιλων, των Ιεχωβάδων, των ανάπηρων, των Ρώσων, των Πολωνών και όλων των αιχμαλώτων πολέμου, των Γερμανών κομμουνιστών, αναρχικών σοσιαλδημοκρατών, χριστιανών και όλων όσων αφάνισαν οι Ναζί στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης, τα Εργοστάσια και τις Πορείες Θανάτου...

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ...

«Εχω ένα όνειρο!»

«Εχω ένα όνειρο!»

Είμαι χαρούμενος που σας συναντώ σήμερα σ' αυτό που θα καταγραφεί στην ιστορία του έθνους μας ως η μεγαλύτερη διαδήλωση για την ελευθερία.
Πριν από 100 χρόνια ένας σπουδαίος Αμερικανός, στου οποίου τη συμβολική σκιά στεκόμαστε σήμερα, υπέγραψε τη Διακήρυξη Χειραφέτησης. Αυτό το βαρυσήμαντο διάταγμα ήρθε ως ένας φωτεινός φάρος ελπίδας, για εκατομμύρια Νέγρους σκλάβους, που είχαν καεί στις φλόγες της κεραυνοβόλας αδικίας.
Εκατό χρόνια αργότερα όμως, ο Νέγρος ακόμη δεν είναι ελεύθερος. Εκατό χρόνια αργότερα η ζωή του Νέγρου είναι ακόμη θλιβερά τσακισμένη από τις χειροπέδες του διαχωρισμού και τις αλυσίδες των διακρίσεων. Εκατό χρόνια αργότερα ο Νέγρος ζει σε ένα μοναχικό νησί φτώχειας στο μέσον ενός απέραντου ωκεανού υλικής ευημερίας. Εκατό χρόνια αργότερα ο Νέγρος ακόμη μαραίνεται στις γωνίες της αμερικανικής κοινωνίας και βρίσκει τον εαυτό του εξόριστο στην ίδια του τη γη. Και γι'αυτό ήρθαμε σήμερα εδώ για να αλλάξουμε μια επαίσχυντη κατάσταση.
Κατά μια έννοια έχουμε έρθει στο κεφάλαιο του έθνους μας για να εξαργυρώσουμε μια επιταγή. Όταν οι αρχιτέκτονες της δημοκρατίας μας έγραψαν τα έξοχα λόγια του Συντάγματος και της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, υπέγραψαν ένα γραμμάτιο, το οποίο θα κληρονομούσε κάθε Αμερικανός. Αυτό το γραμμάτιο ήταν μια υπόσχεση πως όλοι οι ανθρώποι, βεβαίως και οι μαύροι όπως ακριβώς και οι λευκοί θα τους ανήκουν τα “απαράγραπτα δικαιώματα” της ζωής, η ελευθερία και η επιδίωξη της ευτυχίας. Είναι εμφανές σήμερα ότι η Αμερική έχει αθετήσει αυτή την υπόσχεση, σε ότι αφορά τους έγχρωμους πολίτες της. Αντί να τιμήσει αυτή την ιερή υποχρέωση, η Αμερική έδωσε στους Νέγρους μια κακή επιταγή, μια επιταγή που επέστρεψε με τη στάμπα “δεν υπάρχει κάλυμμα”.
Αλλά εμείς αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι η τράπεζα της δικαιοσύνης έχει χρεοκοπήσει. Αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχει κάλλυμμα στο μεγάλο θυαυροφυλάκειο της ευκαιρίας αυτού του έθνους. Γι'αυτό λοιπόν έχουμε έρθει να εξαργυρώσουμε αυτή την επιταγή, μια επιταγή που θα μας δώσει τη δυνατότητα να απαιτήσουμε τα πλούτη της ελευθερίας και την ασφάλεια της δικαιοσύνης.
Επίσης έχουμε έρθει σ' αυτόν τον καθαγιασμένο τόπο για να υπενθυμίσουμε στην Αμερική την κατεπείγουσα ανάγκη του Παρόντος. Δεν είναι καιρός για να υποχωρήσουμε με άνεση ή να πάρουμε το ηρεμιστικό χάπι για να πετύχουμε σταδιακά βήματα και όχι μια δραστική αλλαγή. Τώρα είναι η ώρα να πραγματοποιήσουμε τις υποσχέσεις της δημοκρατίας. Τώρα είναι η ώρα να ανέλθουμε από τη σκοτεινή και απομονωμένη κοιλάδα του διαχωρισμού στο ηλιόλουστο μονοπάτι της φυλετικής δικαιοσύνης. Τώρα είναι η ώρα να ανεβάσουμε το έθνος μας από το βούρκο της φυλετικής αδικίας στο στέρεο βράχο της αδελφοσύνης. Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε πραγματικότητα τη δικαιοσύνη για όλα τα παιδιά του Θεού.
Θα ήταν θανατηφόρο για το έθνος να αγνοήσει το επείγον της στιγμής και να υποτιμήσει την αποφασιστικότητα του Νέγρου. Αυτό το πνιγηρό καλοκαίρι της νόμιμης δυσαρέσκειας του Νέγρου δεν θα παρέλθει ώσπου να υπάρξει ένα αναζωογονητικό φθινόπωρο ελευθερίας και ισότητας. Το 1963 δεν είναι ένα τέλος αλλά μία αρχή. Αυτοί που ελπίζουν ότι ο Νέγρος είχε ανάγκη να ξεσπάσει και τώρα θα είναι ικανοποιημένος θα υποστούν βίαιη αφύπνιση, αν το έθνος επιστρέψει στη δουλειά του όπως συνήθως. Δεν θα υπάρξει ούτε ανάπαυλα ούτε ηρεμία στην Αμερική ώσπου να αναγνωριστούν στον Νέγρο τα δικαιώματα της υπηκοότητάς του. Οι ανεμοστρόβιλοι της εξέγερσης θα συνεχίσουν να ταράζουν τα θεμέλια του έθνους μας ώσπου να εμφανιστεί η λαμπρή ημέρα της δικαιοσύνης.
Υπάρχει όμως κάτι που πρέπει να πω στον λαό μου, ο οποίος στέκεται στο θερμό κατώφλι που οδηγεί στο ανάκτορο της δικαιοσύνης. Στη διαδικασία να κερδίσουμε τη δικαιωματική μας θέση δεν πρέπει να είμαστε ένοχοι άδικων πράξεων. Ας μην αναζητήσουμε να ικανοποιήσουμε τη δίψα μας για ελευθερία πίνοντας από το κύπελλο της πικρίας και του μίσους. Πρέπει για πάντα να επιδιδόμαστε στον αγώνα μας στο υψηλό επίπεδο της αξιοπρέπειας και της πειθαρχίας. Δεν πρέπει να αφήσουμε τη δημιουργική διαμαρτυρία μας να παρακμάσει ως τη σωματική βία. Ξανά και ξανά πρέπει να υψωθούμε στα μεγαλειώδη ύψη τού να απαντούμε στη σωματική δύναμη με τη δύναμη της ψυχής.
Η θαυμάσια νέα μαχητικότητα που έχει απορροφήσει την κοινότητα των Νέγρων δεν πρέπει να μας οδηγήσει να μην εμπιστευόμαστε κανέναν λευκό, διότι πολλοί λευκοί αδελφοί μας, όπως αποδεικνύει η παρουσία τους εδώ σήμερα, έχουν πλέον συνειδητοποιήσει ότι η μοίρα τους είναι δεμένη με τη δική μας μοίρα και η ελευθερία τους αλληλένδετη με τη δική μας ελευθερία.
Δεν μπορούμε να πορευθούμε μόνοι.
Και καθώς πορευόμαστε, πρέπει να δώσουμε την υπόσχεση ότι θα προχωρήσουμε εμπρός.
Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω.
Υπάρχουν αυτοί που ρωτούν όσους είναι αφοσιωμένοι στα κοινωνικά δικαιώματα: «Πότε θα μείνετε ικανοποιημένοι;». Δεν μπορούμε ποτέ να μείνουμε ικανοποιημένοι όσο τα κορμιά μας, βαριά από την κούραση του ταξιδιού, δεν μπορούν να βρουν κατάλυμα στα μοτέλ των αυτοκινητοδρόμων και στα ξενοδοχεία των πόλεων. Δεν μπορούμε να μείνουμε ικανοποιημένοι όσο η βασική κινητικότητα του Νέγρου είναι από ένα μικρότερο γκέτο προς ένα μεγαλύτερο. Δεν μπορούμε να μείνουμε ικανοποιημένοι όσο αφαιρείται η ταυτότητα των παιδιών μας και τους αποστερούν την αξιοπρέπεια πινακίδες που γράφουν “Μόνο για λευκούς”. Δεν μπορούμε να μείνουμε ικανοποιημένοι όσο ένας Νέγρος στον Μισισιπή δεν μπορεί να ψηφίσει και όσο ένας Νέγρος στη Νέα Υόρκη νιώθει ότι δεν υπάρχει τίποτε το οποίο να μπορεί να ψηφίσει. Οχι, όχι, δεν είμαστε ικανοποιημένοι και δεν θα μείνουμε ικανοποιημένοι ώσπου η δικαιοσύνη να πέσει σαν κατακλυσμός και η ορθότητα σαν δυνατός χείμαρρος.
Δεν παραβλέπω ότι κάποιοι από εσάς έχουν έρθει εδώ ύστερα από μεγάλες δοκιμασίες και βάσανα. Κάποιοι από εσάς έρχεστε μόλις από στενά κελιά. Κάποιοι από εσάς έχουν έρθει από περιοχές όπου η αναζήτησή σας για ελευθερία σας άφησε χτυπημένους από τις θύελλες της καταδίωξης και κλονισμένους από τους ανέμους της αστυνομικής βίας. Εχετε υπάρξει βετεράνοι των δημιουργικών βασάνων. Συνεχίστε να εργάζεστε με την πίστη ότι τα αναίτια βάσανα είναι λυτρωτικά. Γυρίστε πίσω στον Μισισιπή, γυρίστε πίσω στην Αλαμπάμα, γυρίστε πίσω στη Νότια Καρολίνα, γυρίστε πίσω στη Γεωργία, γυρίστε πίσω στη Λουιζιάνα, γυρίστε πίσω στις φτωχογειτονιές και στα γκέτο των βορείων πόλεών μας, γνωρίζοντας ότι με κάποιο τρόπο αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει.

Ας μην κυλιστούμε στην κοιλάδα της απόγνωσης, σας λέγω σήμερα, φίλοι μου.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στο παρόν και στο μέλλον, έχω ακόμη ένα όνειρο. Είναι ένα όνειρο γερά ριζωμένο στο αμερικανικό όνειρο.
Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα αυτό το έθνος θα ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της πεποίθησής του: «Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες: ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι.»
Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα στους κόκκινους λόφους της Γεωργίας οι γιοι των πρώην σκλάβων και οι γιοι των πρώην ιδιοκτητών θα μπορέσουν να καθήσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφοσύνης.
Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα ακόμη και η Πολιτεία του Μισισιπή, μια έρημη Πολιτεία, πνιγμένη από τη λάβρα της αδικίας και της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Εχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα παιδιά μου μια ημέρα θα ζήσουν σε ένα έθνος όπου δεν θα κριθούν από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.
Εχω ένα όνειρο σήμερα.
Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα η Πολιτεία της Αλαμπάμας με τους φαύλους ρατσιστές της, με τον κυβερνήτη της που τα χείλη του στάζουν τις λέξεις “παρέμβαση και ακύρωση”- μια μέρα εκεί στην Αλαμπάμα τα μικρά μαύρα αγόρια και κορίτσια θα μπορέσουν να πιαστούν χέρι χέρι με τα μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια και να περπατήσουν μαζί σαν αδελφές και αδελφοί.
Εχω ένα όνειρο σήμερα.
Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα κάθε κοιλάδα θα υψωθεί, κάθε λόφος και βουνό θα χαμηλώσει, οι ανώμαλοι τόποι θα γίνουν ομαλοί και οι στραβοί τόποι θα γίνουν ευθείς και η δόξα του Κυρίου θα αποκαλυφθεί και όλη η σάρκα μαζί θα την αναγνωρίσει.
Αυτή είναι η ελπίδα μας και με αυτή την πίστη θα επιστρέψω στον Νότο.
Με αυτή την πίστη θα είμαστε ικανοί να λαξεύσουμε από το βουνό της απόγνωσης ένα λίθο ελπίδας. Με αυτή την πίστη θα είμαστε ικανοί να μεταμορφώσουμε τους παράφωνους ήχους του έθνους μας σε μια όμορφη συμφωνία αδελφοσύνης. Με αυτή την πίστη θα είμαστε ικανοί να δουλέψουμε μαζί, προσευχηθούμε μαζί, να πασχίσουμε μαζί, να πάμε μαζί στη φυλακή, να υπερασπιστούμε την ελευθερία μαζί, γνωρίζοντας ότι θα είμαστε ελεύθεροι μια μέρα.
Και αυτή θα είναι η μέρα - Και αυτή θα είναι η μέρα όπου όλα τα παιδιά του Θεού θα μπορούν να τραγουδήσουν με μια νέα σημασία:
Η πατρίδα μου είναι από σένα γλυκιά γη της ελευθερίας, για σένα τραγουδώ
Γη όπου οι πρόγονοι μου πέθαναν, γη καύχημα των Προσκυνητών
Από κάθε οροσειρά ας ηχήσει η ελευθερία
Και αν η Αμερική πρόκειται να γίνει μεγάλο έθνος, αυτό πρέπει να γίνει πραγματικότητα.
Ετσι, ας ηχήσει η ελευθερία από τις πελώριες κορυφές των λόφων του Νιου Χάμσιρ.
Ας ηχήσει η ελευθερία από τα δυνατά βουνά της Νέας Υόρκης.
Ας ηχήσει η ελευθερία από τα όρη Αλεγκένι της Πενσυλβανίας!
Ας ηχήσει η ελευθερία από τα χιονοσκέπαστα Βραχώδη Ορη του Κολοράντο!
Ας ηχήσει η ελευθερία από τις καμπυλώδεις κορυφές της Καλιφόρνιας!
Αλλά όχι μόνο·
Ας ηχήσει η ελευθερία από το Πέτρινο Βουνό της Γεωργίας!
Ας ηχήσει η ελευθερία από το όρος Λουκάουτ του Τενεσί!
Ας ηχήσει η ελευθερία από κάθε λόφο του Μισισιπή.
Από κάθε βουνοπλαγιά ας ηχήσει η ελευθερία.
Οταν αφήσουμε την ελευθερία να ηχήσει, όταν την αφήσουμε να ηχήσει από κάθε χωριό και κάθε κωμόπολη, από κάθε Πολιτεία και κάθε πόλη, θα μπορέσουμε να επισπεύσουμε εκείνη την ημέρα που όλα τα παιδιά του Θεού, μαύροι άνθρωποι και λευκοί άνθρωποι, εβραίοι και εθνικοί, προτεστάντες και καθολικοί, θα μπορέσουν να ενώσουν τα χέρια και να τραγουδήσουν τα λόγια του παλιού νέγρικου ύμνου:
«Επιτέλους ελεύθεροι! Επιτέλους ελεύθεροι!
Ευχαριστούμε τον Παντοδύναμο Θεό, επιτέλους είμαστε ελεύθεροι!». "

Ευχαριστώ την συνάδελφο Βαλμίνα Τσιώνη για την μετάφραση

Το πρόβλημα είμαστε εμείς

Πηγή : Καθημερινή

Tης Τασουλας Καραϊσκακη

Δεν είχαμε προετοιμαστεί για μια τόσο πλατιά και αιφνίδια αποκάλυψη. Οτι θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας χώρος όπου θα κινούμασταν αποδεσμευμένοι από προκαταλήψεις, στεγανά, διακρίσεις, ακόμη και όρους, κανόνες... Ενα αχανές δίκτυο όπου το πνεύμα μας θα έβρισκε ένα νέο «σπίτι», μαζί σύμπαν και καταφύγιο. Το βαφτίσαμε απόλυτη δημοκρατία. Αφεθήκαμε, χωρίς προπέτασμα προστασίας, στον εικονικό παράδεισο. Και ξεχάσαμε ότι όποια κι αν είναι η νέα «γεωγραφία» ιδεών, ενδιαφερόντων, γνώσης, διασκέδασης, ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατασκευάσει μέσα της άλλο από το είδωλό του. Από το διπλό πρόσωπό του. Ξεχάσαμε ότι, στο Ιντερνετ, όπως σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, χωράει και το καλό και το κακό. Οτι στο Ιντερνετ, δεν υπάρχει μόνο ελευθερία, αλλά και αλυσίδες.

Το πρόβλημα είναι ότι μόλις παρουσιάστηκε η σκοτεινή του όψη, μόλις άνοιξε ο αθέατος ασκός με τις συμφορές (ιοί, χάκερς, προγράμματα dialers που υπερχρεώνουν μυστικά τηλεφωνικούς λογαριασμούς, κλέφτες προσωπικών δεδομένων, και παιδεραστές, πλανευτές, απατεώνες, αγύρτες, «πειρατές»...), ο πλέον αμύθητος θησαυρός γνώσεων και μαζί το πιο μαζικό φόρουμ στην ιστορία της ανθρωπότητας, γέμισε τέρατα και σκιές. Εγινε απαγορευμένος τόπος για παιδιά. «Δεν θα μπεις μόνος στο Ιντερνετ», όπως έλεγαν παλιά «Δεν θα βγεις μόνος το βράδυ»... Οι σύγχρονοι εφιάλτες, δεν εκτυλίσσονται πλέον σε έρημα πάρκινγκ και σκοτεινές γωνιές, αλλά σε επιτηρούμενα παιδικά και εφηβικά δωμάτια όπου από τη «μαγική» οθόνη ξεπετάγονται μαζί με τους Αγγέλους και Δαίμονες.

Αίφνης το Ιντερνετ έγινε ο μέγας διαφθορέας. Από σχολείο δημοκρατίας μετατράπηκε σε σχολή εγκλήματος. Η λέξη «μεταφορά» (καλής ή κακής πληροφορίας) μπερδεύτηκε με τη λέξη «διασπορά» (δόλου, ακολασίας). Και όμως το Ιντερνετ δεν είναι ούτε, αποκλειστικά, παράδεισος, ούτε κόλαση. Είναι και τα δύο μαζί, όπως ο κόσμος μας.

Το Ιντερνετ, ως επικοινωνιακό μέσο έχει συνταρακτικές δυνατότητες. Αλλ’ αυτές δεν το καθιστούν αυτόματα Δούρειο Ιππο ούτε της άμεσης δημοκρατίας, ούτε της επόμενης κοινωνικής επανάστασης, ούτε της έκλυσης ή της καταστροφής. Εξαφάνισε τις αποστάσεις και έκανε την επικοινωνία μαζική, αλλά παραμένει μέσο. Ενα μέσο ελεύθερης έκφρασης, το οποίο σφραγίζεται από τη νοοτροπία των ανθρώπων που το χρησιμοποιούν. Αντανακλά όλα τα κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά στερεότυπα, όλες τις τάσεις, τις αντιφάσεις μας. Δεν έχει έρθει από το υπερπέραν, είναι κατασκεύασμα των ανθρώπων. Η σχεδόν μαγική οικουμενική εξισωτική δύναμή του είναι μύθος. Η χρήση του καθορίζεται απόλυτα από το πολιτιστικό κεφάλαιο του καθενός.

Ούτε απρόσβλητο είναι από τις παρεμβάσεις των κυβερνήσεων. Το μεγαλύτερο εργαλείο ενημέρωσης που είχε ποτέ στα χέρια του ο άνθρωπος, ενώ ενισχύει τη δημοκρατία, ταυτόχρονα «επιτρέπει» τις κοινωνικές ανισότητες, τον αυταρχισμό, τη λογοκρισία. Οπως η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει (βλέπε Κίνα), κάθε ιδέα ή αγαθό μπορεί να τεθεί υπό τον στενό έλεγχο της εξουσίας.

Το Ιντερνετ είναι μια απελευθερωτική τεχνολογία. Ακριβώς επειδή οι χρήσεις του είναι ελεύθερες, μεταφέρει όχι μόνο τα φωτεινά, πρωτοπόρα, ριζοσπαστικά, αλλά και τα σκοταδιστικά μηνύματα. Ωστόσο ο κίνδυνος για τη δημοκρατία δεν έρχεται από την τεχνολογία, αλλά από τα πολιτικά συστήματα.

Το πρόβλημα δεν είναι το Ιντερνετ, το πρόβλημα είμαστε εμείς

Αν ήμουν προφήτης ....

Λαοί του κόσμου, φτάνει πια. Προσπαθείτε όσο μπορείτε να προστατέψετε το περιβάλλον αλλά δεν βλέπω αλλαγή. Το περιβάλλον χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου αλλά εσείς δεν το ακούτε. Κοιτάξτε βαθιά και θα δείτε πως όλα οδεύουν προς το χειρότερο. Είδη και είδη ζώων εξαφανίζονται , δάση καίγονται και καταστρέφονται , πόλεις κινδυνεύουν και θάλασσες γεμίζουν απορρίματα.

Τώρα είναι η τελευταία σας ευκαιρία να κάνετε κάτι. Και κατά τη γνώμη μου όχι μόνο μπορείτε να κάνετε κάτι αλλά εκατομμύρια μικρά και απλά πράγματα τα οποία θα είναι σωτήρια. Κάντε ανακύκλωση , μετακινηθείτε με ''οικολογικά μέσα" όπως το μετρό , το ποδήλατο ή ακόμα και περπατώντας. Βρείτε νέες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και εκμεταλευτείτε με μέτρο τους φυσικούς πόρους για να μην εξαντληθούν.

Το περιβάλλον δεν θα περιμένει άλλο. Θα καταστραφεί και θα σας πάρει κι εσάς μαζί του. Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να ευαισθητοποιηθείτε και να δείξετε ενδιαφέρον για να μην χαθείτε μια για πάντα!

Ελένη Δήμου Α1

Ύμνος!!!

ΨΑΛΜΟΣ ΠΟΥ ΥΜΝΕΙ ΤΗ ΦΥΣΗ

Η εποχή των λουλουδιών τώρα έρχεται με χαρά μεγάλη.

Εσύ πλησιάζεις φωτεινό καλοκαίρι με χλόη και σπαρτά μεγαλωμένα.

Με πραότητα και ζωογόνα ζέστη στα πάντα που ήταν νεκρά, οι αχτίδες του ηλίου τα πλησίασαν και όλα γεννήθηκαν ξανά.

Τα ωραία λουλουδολίβαδα και του χωραφιού τα πολύτιμα δημητριακά, τα πλούσια δέντρα και του άλσους τα πράσινα δέντρα, όλα μας θυμίζουν την αγαθότητα της βασιλείας του Θεού.

Η χάρη και το έλεος Αυτού μας γεμίζει με γαλήνη την ψυχή μας όλο το χρόνο. Ευλόγησε κι εσύ ψυχή μου τον Κύριο!

Βασίλης Παπαθάνασίου Α3

Ο φόβος

Στα παιδιά του σύγχρονου κόσμου δεν λείπουν τα υλικά αγαθά, εκτός από τις περιπτώσεις των πολύ φτωχών οικογενειών.Δυστυχώς όμως αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα στην καθημερινότητά τους.Ένα σημαντικό πρόβλημα είναι ο ΦΟΒΟΣ.

Ένας ΦΟΒΟΣ αόριστος που καταδυναστεύει σχεδόν όλα τα παιδιά .Φοβόμαστε πολλά πράγματα όπως για παράδειγμα να βγούμε το απόγευμα να παίξουμε σε μια πλατεία ή να πάμε μια βόλτα με τους φίλους μας.
Όλα αυτά που βλέπουμε στις ειδήσεις , αυτά που ακούμε στις παρέες μας , αυτά που διαβάζουμε στις εφημερίδες και τα περιοδικά ή τα πληροφορούμαστε από το internet, μας δημιουργούν ανασφάλεια και αβεβαιότητα.Ειδήσεις για βιαιότητες ανάμεσα σε ομάδες συμμαθητών μας , για κλοπές , για προσβολές και κοροϊδίες εξαιτίας της καταγωγής μας ή της γλώσσας που μιλάμε εμείς ή οι φίλοι μας , μας στεναχωρούν και μας φοβίζουν.

Δυστυχώς στην κοινωνία μας υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι όμως αυτό που θέλω να πω είναι ότι απέναντι στα παιδιά πρέπει όλοι να δείχνετε τον καλύτερο εαυτό σας γιατί εμείς είμαστε το μέλλον σας. EDA AGO

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ....

ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ , ΕΧΕΙΣ ΚΛΑΨΕΙ , ΕΧΕΙΣ , ΓΕΛΑΣΕΙ , ΕΧΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣΕΙ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ , ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΒΡΕΙ. ΚΟΙΤΑ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ . ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ; ΚΑΙ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ,ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΣΟΥ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ ΑΜΜΕΣΑ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΘΟΝΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΩΡΕΣ ΤΩΡΑ.ΚΟΙΤΑ ΠΩΣ ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ...

ΔΕΣ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΟΜΟΡΦΟΙ!ΑΝΤΙΚΡΙΣΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΟΥ ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ... . Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΤΥΧΑΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ , ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΠΟΣΟ ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΕΞΩ , ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΞΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΛΥΚΟΦΙΛΙΕΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ .ΣΚΕΨΟΥ ΞΑΝΑ. ΣΚΕΨΟΥ ΣΟΦΑ ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ, ΣΚΕΨΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΧΑΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΕΓΝΟΙΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ .ΜΗΝ ΤΣΙΓΚΟΥΝΕΥΕΣΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ ΖΕΝΙΘ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΕΤΑ ΤΙΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΑΖΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΣΟΥ ΕΦΗΒΙΑΣ , ΠΟΥ ΚΑΚΩΣ ΤΣΑΛΑΚΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΤΗΚΑΝ. ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΟΜΩΣ ΑΣΤΑ ΠΙΣΩ, ΝΑ ΤΑ ΘΥΜΑΣΕ ΓΛΥΚΑ , ΜΑ ΑΣΤΑ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΜΗ ΤΑ ΝΟΣΤΑΛΓΕΙΣ, ΠΗΓΑΙΝΕ ΓΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ , ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.

ΑΣΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΠΙΣΩ , Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟ,ΑΣΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΦΟΒΟ ΠΟΥ ΣΕ ΒΑΖΕΙ ΣΤΟ ΤΡΙΠΑΚΙ ΤΟΥ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΝ ΜΙΑ ΚΟΥΡΣΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ. ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ , ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΠΑΘΟΣ.ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΧΑΘΕΙ . ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ''ΚΑΛΗΜΕΡΑ'' ΝΑ ΧΑΘΕΙ.

ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ,ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ , ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΟΥ ΜΕ ΤΑ ΕΛΛΑΤΩΜΑΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΠΡΟΤΕΡΗΜΑΤΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΣΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ , ΑΥΤΟΝ ΠΟΥΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΜΥΡΑ ΤΗΣ...

ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΧΛΟΗ...

ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΑ ΟΜΟΡΦΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ...

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΣΤΗΘΟΥΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΧΩΡΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΝΟΜΙΖΕΣ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ , ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΣΕ ΣΠΛΑΧΝΙΣΤΕΙ ΣΤΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΠΛΥΝΕΙ ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΑΜΑΡΤΙΑ , ΑΡΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΜΕΤΑΝΙΩΜΕΝΟΣ,ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ....
ΒΑΡΒΑΡΑ

Τα άδεια χέρια...

Οι άνθρωποι πολλές φορές νομίζουν ότι είναι πολύ καλοί όταν δεν κάνουν πολλές αμαρτίες. Όμως για να είμαστε πραγματικά καλοί πρέπει να κάνουμε καλές πράξεις για να γεμίσουμε τα "άδεια χέρια"..

Τα άδεια χέρια μπορούν να γεμίσουν όταν κάνουμε ελεημοσύνη και βοηθάμε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη για βοήθεια και μας χρειάζονται. Συγκεκριμένα θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτό που είπε ο Χριστός . Δηλαδή όταν δούμε κάποιον να πεινάει να του δώσουμε να φάει, όταν δούμε κάποιον να διψάει να του δώσουμε να πιεί, όταν δούμε έναν ξένο να τον περιμαζέψουμε, όταν δούμε έναν γυμνό να τον ντύσουμε, όταν κάποιος είναι άρρωστος να τον επισκεφτούμε και όταν κάποιος είναι φυλακισμένος να πάμε να τον δούμε. Όταν κάνουμε αυτά είναι σαν να τα κάναμε στον Χριστό και ο Χριστός θα μας ανταμείψει για αυτό.

Στις μέρες μας μπορούμε να βοηθάμε τους συμμαθητές που δεν είναι τόσο καλοί στα μαθήματα ή να κάνουμε παρέα παιδιά που είναι παραμελημένα. Οι πιο μεγάλοι μπορούν να δίνουν λεφτά σε ιδρύματα αλλά και εμείς θα μπορούσαμε να μαζέψουμε λεφτά και να τα δώσουμε σε κάποιο ίδρυμα ή να μαζεύουμε λεφτά κάθε μήνα και να τα στέλνουμε σε παιδιά στην Αφρική. Αυτοί είναι μερικοί τρόποι που μπορούμε να γεμίσουμε τα άδεια χέρια.

Κωνσταντίνος Μπριασούλης Β2

Τα άδεια χέρια

Για να γεμίσουμε τα άδεια χέρια , κατά την γνώμη μου, πρέπει πρώτα να είμαστε εμείς οι ίδιοι "γεμάτοι", να γνωρίζουμε τι θέλουμε και τι είναι αυτό που ζητάμε από την ζωή μας τώρα αλλά και "μετά" , ένα μετά που δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει ή αν θα υπάρξει ποτέ...

Αν όλα αυτά γίνουν,τότε θα είμαστε έτοιμοι να γεμίσουμε τα άδεια μας χέρια.Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα για να το καταφέρουμε, όπως να βοηθάμε όσους κατάγονται από διαφορετική χώρα.Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι περιφρονούμε το συνάνθρωπό μας και συχνά κάνουμε διακρίσεις είτε λόγω της χώρας καταγωγής, είτε από το χρώμα του,είτε ακόμα και από τη δουλειά του, κάποιες φορές.

Για όλους αυτούς τους λόγους δεν βοηθάμε τους συνανθρώπους μας και έτσι δεν γεμίζουν τα άδεια μας χέρια...

Είμαστε εγωιστές και σκεφτόμαστε πάντα τον εαυτό μας, λίγες είναι οι εξαιρέσεις που κάνουν τη διαφορά... Ελπίζω κάποια μέρα να αλλάξει αυτος ο κόσμος και να καταλάβουμε οι περισσότεροι τι θα πει ανθρωπιά και αγάπη...

Αν γίνει αυτό τότε σίγουρα έχουμε μία θέση στον παράδεισο.

Μητσοσκούρα Άννα Β2

Πιθανότατα, η φωτογραφία της χρονιάς...

Η συγκεκριμένη εικόνα, συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να ψηφιστεί ως η φωτογραφία της χρονιάς. Δείχνει μία μητέρα, η οποία από το ένα της στήθος θηλάζει το μικρό της παιδί και από το άλλο, ένα νεογέννητο πιθηκάκι. Στη λεζάντα της, η φωτογραφία η οποία δημοσιεύθηκε στον ινδικό τύπο αναγράφει: «Μόνον όποιος είναι φτωχός και ξέρει τι θα πει πείνα ενεργεί µε τόση γενναιοδωρία…Τι θλιßερό που ο άνθρωπος δεν είναι πάντα έτσι»

Τα άδεια χέρια

Το σχολείο είναι μια κοινωνία που όπως κάθε κοινωνία χρειάζεται στηρίγματα. Μέλη της κοινωνίας αυτής , μερικοί μαθητές , αντιμετωπίζουν δυσκολίες όπως την απομόνωση , την απόρριψη , τις διακρίσεις. Χρειάζονται βοήθεια και στήριξη.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να ανοίξεις την κλειστή , από τον εγωισμό , τις ρατσιστικές αντιλήψεις , τα στερεότυπα και τον φόβο για τον διαφορετικό, παλάμη σου και να αγγίξεις το χέρι του «άλλου» του «ξένου» του «ανοίκειου» και τότε θα νιώσεις την ζεστασιά της επικοινωνίας, θα καταλάβεις πως μερικές φορές μόλις γκρεμίζεις, δημιουργείς, μόλις τα τείχη των διακρίσεων , μόλις οι διαχωριστικές γραμμές εξαλειφθούν τότε γίνεσαι δημιουργός , ένας μικρός θεός που επαναφέρει την ειρήνη στους ανθρώπους.

Κλείσε τώρα την παλάμη σου και με προσοχή να μην πετάξουν όλα τα ζεστά συναισθήματα που έζησες , ακούμπησέ την στην καρδιά σου και θα νιώσεις τους χτύπους όλων των καρδιών , όλων των παιδιών που πριν αγνοούσες και θα καταλάβεις πως όλες οι καρδιές , όλων των παιδιών , χτυπούν το ίδιο, χαίρονται με τα ίδια πράγματα , ανησυχούν και φοβούνται για τα ίδια πράγματα.

Κράτησε στην καρδιά σου όλα όσα ένιωσες και άγγιξε με την παλάμη σου τα χέρια άλλων παιδιών , κλείσε πάλι την παλάμη σου με προσοχή και φέρτην πάλι στην καρδιά σου και πλούτισε με αγάπη και κάντο πάλι και πάλι και πάλι…. είναι τόσο πολλά τα χέρια αυτών που πλήγωσες είναι αληθινός πλούτος όσα θα νιώσεις…

Από τον Αντώνη Τσαντήλα (με μια μικρή βοήθεια)

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ

Τα παιδιά της ηλικίας μου όπως κι εγώ είμαστε πολύ τυχερά γιατί δεν μας λείπει κάτι σημαντικό ούτε από υλικά αγαθά αλλά ούτε από την ψυχαγωγία και τη μόρφωση.

Υπάρχουν όμως παιδιά τα οποία έχουν την πιο βασική έλλειψη απ'όλες : Την έλλειψη αγάπης και ενδιαφέροντος από τον περίγυρό τους.

Λόγω των γρήγορων ρυθμών της καθημερινότητας, καταιγιστικών θα έλεγα ,αυτά τα παιδιά δεν απολαμβάνουν την επικοινωνία με τους γονείς τους , έτσι δεν μπορούν να συζητήσουν μαζί τους και να ζητήσουν μια συμβουλή για διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ή να αισθανθούν την πατρική στοργή και το μητρικό χάδι. Την θέση της επικοινωνίας και της συναισθηματικής εγγύτητας καταλαμβάνει ένα κενό , μια αμηχανία και η αίσθηση της ανασφάλειας , πολλές φορές και της απόρριψης. Όταν έλθει η στιγμή που πρέπει να συζητήσουν δεν υπάρχουν λέξεις αλλά ούτε και διάθεση . Εξάλλου ποιος μπορεί να μιλήσει με κάποιον που δεν "γνωρίζει καλά?"

Συνήθως αυτό παρατηρείται στα παιδιά των ευκατάστατων οικογενειών όπου και οι δυο γονείς εργάζονται υπηρετώντας την καριέρα τους και την εξέλιξή τους εις βάρος του οικογενειακού χρόνου, όμως παρατηρείται και στους εργαζόμενους που αγωνίζονται να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής. Οι ενοχές και των μεν και των δε, τους οδηγούν στην προσπάθεια αναπλήρωσης της απουσίας τους , του δικού τους κενού, με δώρα και υλικές παροχές. Το αποτέλεσμα για τα παιδιά είναι η προσωρινή ψευδαίσθηση ικανοποίησης αλλά ουσιαστικά το κενό , μόλις η λάμψη του καινούριου p/c ή του καινούριου ποδήλατου, ξεθωριάσει. Το χειρότερο είναι ότι , επειδή όλοι θέλουμε να ανήκουμε κάπου που μας εκτιμούν και μας αγαπούν, να αναζητηθούν εναλλακτικοί τρόποι αναπλήρωσης της αγάπης της προσοχής και του ενδιαφέροντος. Και αυτό είναι ό,τι χειρότερο.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ Β3

Ο χτυπημένος Ιουδαίος

Σήμερα το πρωί είχα μια βασανιστική μέρα. Μια μέρα που παρακαλώ να την ξεχάσω. Αλλά αυτό που πέρασα δεν ξεχνιέται εύκολα. Όσο θυμάμαι τι έγινε..... μου έρχονται τώρα αυτές οι τρομακτικές εικόνες στο μυαλό..φόβος!!.

Μου έρχονται και νιώθω στο σώμα μου ένα μούδιασμα, μια ανατριχίλα.

Τις ξαναζώ...

Τους ληστές ακόμα τους βλέπω, νομίζω πως ακόμα με κοιτούν με αυτό το περίεργο, επιθετικό και άγριο βλέμμα. Με κοιτάνε με κάτι μάτια που σχηματίζουν τον τρόμο που είχε δημιουργηθεί από όλα τα θύματα που είχαν πληγώσει, που είχαν ληστέψει και το χειρότερο είχαν σκοτώσει. Με ένα μυστήριο τρόπο έβλεπα στα μάτια τους όλους αυτούς τους ανθρώπους που είχαν βασανίσει και αυτά τα μάτια με προειδοποιούσαν πως κι εμένα αυτό θα μου συμβεί. Με χτύπησαν.Είδα όλη μου την ζωή να περνά γρήγορα από τα μάτια μου.

Ύστερα με σκέπασε ένα κατάμαυρο πέπλο. Νόμιζα πως είχα πεθάνει. Από τότε δεν θυμάμαι πολλά. Ήμουνα στην ξερή, καυτή άμμο, η ζέστη έψηνε τις πληγές μου και κάθε ακτίνα του ήλιου γινόταν πιο δυνατή από την προηγούμενη.

Αρχίζω να θυμάμαι... Περνάει ένα ιερέας, Ιουδαίος. Μια ελπίδα άναψε μες στην ψυχή μου, επιτέλους είχα σωθεί. Τα συναισθήματα ανακούφισης με είχαν κυριεύσει. Πίστεψα πως δεν θα πέθαινα από την ζεστή αλλά από τα έντονα συναισθήματα που με είχαν κυριεύσει και που νόμιζα πως θα πνίγω από αυτά. Ήθελα να φωνάξω αλλά δεν μπορούσα γιατί με εμπόδιζαν οι πληγές. Ο ιερέας ούτε που μου έδωσε σημασία, ούτε που πρόσεξε έναν χτυπημένο, τραυματισμένο άντρα. Αμέσως με κατέκλυσαν συναισθήματα απογοήτευσης, πρέπει να λιποθύμησα πάλι

Συνήλθα από θορύβους...άλογα....αναβάτες...και άλλοι άνθρωποι. Ευχήθηκα να μην ήταν σαν τον ιερέα, ευχήθηκα να με δουν, να με φροντίσουν. Ένιωσα πως ήταν η τελευταία μου ελπίδα. Ήταν ένας λευίτης, Ιουδαίος στην καταγωγή.ομόφυλός μου, της φυλής μου είναι, θα με δει και θα με νοιαστεί σκέφτηκα.Ήταν και άλλοι παρέα αλλά αυτόν τον αναγνώρισα. Από τα ρούχα. Μόνο οι Λευίτες φορούν τέτοια.

Ήρθε κοντά μου, τον κοίταξα στα μάτια, με είδε αλλά με αγνόησε κι έφυγε. Τα παπούτσια του δημιούργησαν σκόνη. Όχι μόνο δεν με βοήθησε αλλά μου έδωσε να φάω και αμμόσκονη. Τώρα το ‘ξερα, κανείς δεν θα έρθει, θα πεθάνω εδώ, θα πεθάνω μόνος στην έρημο.

Ξαφνικά είδα μια μορφή να έρχεται. Ήταν ένας Σαμαρείτης, η ελπίδα σβήστηκε τελείως και δεν θα ξανάναβε ποτέ. Τώρα ήμουν απόλυτα σίγουρος πως θα πέθαινα.

Όμως σώθηκα γιατί ένα χέρι με έπιασε από την πτώση μου προς το τίποτα και την απελπισία.

Σώθηκα από τον γκρεμό που πήγα να πέσω, δεν το πίστευα, ξαφνικά κάηκα από την ευτυχία, στα μάτια του έβλεπα στοργή προς τον συνάνθρωπο, έβλεπα αγάπη.

Τον εμπιστευτικά, τον εχθρό μου κι έφυγα μαζί του.

Και τώρα βρίσκομαι και τα σκέφτομαι.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΑΝΤΙΛΑΣ - Κων/νος Κορδούλας

Ψαλμοι

Πατέρα όλων μας, Κύριε και Θεέ μου σ’ευχαριστώ για την

αφθονία των αγαθών που μου προσφέρεις.

Σ’ευχαριστώ για την αγάπη,

για την γαλήνη,

για την ευημερία,

για την ομορφιά,

για την πνευματική ανάπτυξη

που σκορπίζεις γύρω μας.

Σ’ευχαριστώ για τους φίλους,

την οικογένεια,

τη μουσική και τις τέχνες,

τη χαρά, τη φύση και την σοφία σου

απλόχερα μας δίνεις και για άλλα

ακόμα πολύ περισσότερα………

Όταν έρχομαι σε επαφή μαζί σου

απελευθερώνω κάθε φόβο,

κάθε άγχος, κάθε πόνο κάθε αμφιβολία, κάθε θλίψη.

Απελευθερώνω κάθε ένταση,

κάθε θυμό, κάθε ανοχή,

κάθε κακία…………….

Απελευθερώνω τις αρνητικές σκέψεις,

γίνομαι καλός και δυνατός.

Σ΄ευγωμονώ για όλα όσα έχω……………..

Κωνσταντίνος Ρίγκος

Συγχώρησέ με κύριε θεέ μου,

συγχώρησε εμένα και όλους τους πολίτες του κόσμου,

για την καταστροφή που προκαλούμε

στην όμορφη φύση με τα καταπράσινα δέντρα

και με τα πλάσματα που την

περιβάλλουν ,

την οποία εσύ μόνο σου παντοδύναμε

θεέ μου δημιούργησες με όλη σου

την αγάπη, την προσπάθεια,

και την ευημερία.

Συγχώρησέ μας κύριε θεέ μου,

συγχώρησέ μας για την καταστροφή

που προκαλούμε,

σε μια φύση που μας έδωσες

με όλα τα απαραίτητα αγαθά

του κόσμου

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΟΥΛΙΔΗΣ

Ύμνος στο Θεό

Θεέ μου , όπου κι αν στρέψω το βλέμμα μου Σε βλέπω .

Θαυμάζω τη σοφία με την οποία έπλασες τον κόσμο .

Θαβμάζω την τελειότητα και χρησιμότητα του πιο μικρού αλλά και του πιο μεγάλου πλάσματος στη Γη.

Κανένας ζωγράφος δεν μπορεί να χρωματίσει τόσο υπέροχα τον ουρανό την ώρα του ηλιοβασιλέματος .

Κανένα άρωμα δεν ευωδιάζει όπως το αγιόκλημα την ώρα που σουρουπώνει .

Θεέ μου , όλα εν σοφία εποίησες!!!!!!

Θεέ μου Σε ευχαριστώ που μου έδωσες το δώρο της ζωής .

Σε ευχαριστώ για όλα όσα απλόχερα μου έχεις χαρίσει .

Σε παρακαλώ δώσε μου υγεία , σωματική , πνευματική και ψυχική .

Συγχώρεσε τα λάθη μου και βοήθησέ με να μην τα επαναλάβω .

Φώτισε την ψυχή μου και το μυαλό μου .

Καθοδήγησε τα βήματά μου , ωστέ να χρησιμοποιήσω τα ταλέντα που μου έχεις δώσει , σύμφωνα με το Θέλημά Σου , για να βοηθήσω όσους χρειάζονται βοήθεια.

Γέμισε την καρδιά μου με αγάπη για να μπορώ να χαρώ την ζωή , να θαυμάσω τον κόσμο , να συγχωρώ .

Χαρισέ μου ψυχική ειρήνη και ηρεμία .

Δώσε μου φώτιση να μπορώ να αντιλαμβάνομαι τα μικρά θαύματα που καθημερινά συμβένουν δίπλα μου .

Θεέ μου , όπου κι αν στρέψω το βλέμμα μου σε βλέπω .

Αμήν!!!!

Σεραφείμ Παναγιωτίδης Α2

Διακρίσεις - κοινωνική αδικία - ρατσισμός

Καλός Σαμαρείτης

Παραβολή του καλού Σαμαρείτη

Συναισθήματα Ιουδαίου: Ο Ιουδαίος όταν έπεσε θύμα ληστείας και υπέστη άγριο ξυλοδαρμό βλέποντας τους συνανθρώπους του, τους ανθρώπους από τη δική του φυλή, να περνάνε από μπροστά του χωρίς να του δώσουν ένα χέρι βοηθείας, ένιωσε έντονα το συναίσθημα της προδοσίας.

Τον βοήθησε όμως ένας Σαμαρείτης. Δίνεται ιδιαίτερη βάση σ’ αυτό, γιατί τότε οι Σαμαρείτες και οι Ιουδαίοι ήταν εχθροί. Αυτό έβαλε σε σκέψεις τον Ιουδαίο. Έφτασε τελικά στο συμπέρασμα ότι ήταν ανώφελο το μίσος ανάμεσα σε Ιουδαίους και Σαμαρείτες. Τώρα θέλει να γυρίσει πίσω το χρόνο και να σταματήσει αυτό το μίσος.

Συναισθήματα Σαμαρείτη: Ο Σαμαρείτης μόλις είδε τον Ιουδαίο σ’ αυτή την άθλια κατάσταση τον περιποιήθηκε με λαδί και κρασί. Δεν τον εμπόδισε το γεγονός ότι βοηθούσε έναν Ιουδαίο, δηλαδή έναν εχθρό. Άφησε λοιπόν τον εγωισμό του και τα μίση του για τους Ιουδαίους και έσπευσε να τον βοηθήσει. Πλήρωσε ακόμα και το πανδοχείο για τον Ιουδαίο…

Γι’ αυτό και ονομάστηκε Σπλαχνικός Σαμαρείτης!

Από τον Κωνσταντίνο Γλ.

Για την αντιγραφή Κων/νος Κορδούλας

Η διαδρομή των Ισραηλιτών στην έρημο

Ένα παιδί ρωτάει τον πατέρα του κάποτε:

Παιδί : Πατέρα , μπορείς να μου περιγράψεις αυτές τις δύσκολες εποχές που πέρασες εσύ και οι υπόλοιποι Ισραηλίτες διασχίζοντας την έρημο;

Πατέρας : Φυσικά παιδί μου . Οι εποχές αυτές ήταν δυσβάσταχτες . Όλοι ζούσαμε μέσα στις στερήσεις . Δεν είχαμε νερό να πιούμε , ούτε φαγητό να φάμε ! Πολλές φορές ξεφύγαμε από τον δρόμο του Θεού και παραμελήσαμε τις εντολές που μας έδωσε . Αρκετές φορές υποκείψαμε στον πειρασμό να λατρέψουμε είδωλα και παρασυρθήκαμε . Μάλιστα θυμάμαι ότι αρκετές φορές μαλώσαμε για ένα κομμάτι ψωμί , διότι είμαστε άνθρωποι και έχουμε πολλές αδυναμίες . Επίσης ...

Εκείνη την στιγμή το παιδί διακόπτει τον πατέρα του που είχε ακόμα να διηγιθεί αρκετές ιστορίες και του λέει:

Παιδί : Συγνώμη που σε διακόπτω πατέρα , αλλά , ως τελικό συμπέρασμα , βλέπεις μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε αυτήν την εποχή με την σημερινή .

Πατέρας : Ναι , φυσικά . Μπορεί να σου περιέγραψα τα αρνητικά της πορείας μας στην έρημο , αλλά υπάρχουν και αρκετά θετικά . Το σημαντικότερο είναι ότι δεθήκαμε μεταξύ μας και ότι οι σχέσεις μας έγιναν στενότερες . Ακόμα και η σχέση μας με τον Θεό αναπτύχθηκε . Πια τον νιώθαμε πραγματικά σαν πατέρα μας . Δυστυχώς σήμερα που η ζωή μας είναι πιο εύκολη και δεν χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο οι σχέσεις μας είναι πιο χαλαρές , και μεταξύ μας , αλλά και με το Θεό !

Ύμνος Προς το Θεό

Μην αγωνιάς, έχε πίστη στο Θεό.

Κοίτα τα πουλιά στον ουρανό

δε σπέρνουν και δε δουλεύουν στους αγρούς

και όμως ο Κύριος φροντίζει για την τροφή τους.

Κοίταξε τους κρίνους στην ύπαιθρο

δεν κουράζονται και δεν υφαίνουν το πανί

και όμως ο Κύριος τους δίνει τα θαυμάσια ρούχα τους.

Αν ο Θεός τρέφει τα πουλιά και ντύνει τα λουλούδια,

γιατί πρέπει να τον ξεχάσω,

που είναι ο Πάνσοφος δημιουργός τους;

Μην φοβάσαι, έχε πίστη μόνο σε Εκείνον.

Γιώργος Μήτρου Α2

προσευχές

θεέ μου παντοδύναμε , βοήθησέ με ,συγχώρησε τα λάθη μου,δώσε μου φώτιση και δείξε μου τον ίσιο δρόμο.

Εμείς τα παιδιά σε έχουμε περισσότερο ανάγκη και σε χρειαζόμαστε ως σύμμαχο στις δυσκολίες και στους πειρασμούς.

Σε ευχαριστώ Κύριε που είμαι υγιής και μπορώ να χαίρομαι όσα Εσύ μου χάρισες.

Σε Σένα Πλάστη και Θεέ ετούτη τη στιγμή

υψώνουμε καρδιά και νου, παράκληση θερμή

Πατέρα ρίξε σπλαχνικά

στα πλάσματά σου μια ματιά

και φως σαν ουράνια χαραυγή σκόρπα

απ'το θρόνο σου στη γη.

μην αποστρέψεις την άγια σου θωριά

μην μας αφήσεις χωρίς παρηγοριά

και οδήγησέ μας την ψυχή

τον δρόμο σου ν'ακολουθεί

των αδυνάτων βοηθέ

μεγάλε πλάστη και αγαθέ

Ευχαριστήριος Ψαλμός

Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου.
Εσένα που με δημιούργησες,
Και με προστάτεψες.
Εσένα που πάντα μου έδειχνες ποιο είναι το σωστό,
Χωρίς να με αναγκάζεις να το ακολουθήσω.
Εσένα που καλώ γλυκά στην προσευχή μου,
Ξέροντας πως πάντα θα’ σαι εκεί για μένα.
Σύντροφος σε ό,τι χρειαστώ
Και πάντα ο καλύτερος βοηθός.
Ευχαριστώ, χωρίς να ξέρω
Αν ένα μόνο «Ευχαριστώ» είναι αρκετό.
Ευχαριστώ, γεμάτη ευγνωμοσύνη,
Για τον κόσμο όπου ζω.
Ευχαριστώ, που έχω εσένα πιστό μου οδηγό!



Νεφέλη Μουρατίδου Α’2

ΘΕΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

1.Σεβόμαστε την προσωπικότητα κάθε ξένου που ζει στη χώρα μας.

2.Αναγνωρίζουμε την ταυτότητα του καθενός και δεν τον αποκαλούμε με την εθνικότητα του (Αλβανέ, Πακιστανέ κ.ά.)

3.Σεβόμαστε τη θρησκεία του και καταλαβαίνουμε την ανάγκη του να έχει ένα χώρο λατρείας για την άσκηση των θρησκευτικών του καθηκόντων.

4.Αποφεύγουμε τις διακρίσεις και δε θεωρούμε ότι το χρώμα του δέρματος, η καταγωγή ή η θρησκεία κάνουν τους άλλους να είναι κατώτεροι ή επικίνδυνοι.

5.Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε και να αναπτύξουμε αρμονικές σχέσεις χωρίς να θεωρουμε υποχρεωτικό στοιχείο τον ίδιο τρόπο ζωής, κουλτούρας και ιστορίας.

6.Η ευγένεια και το πνεύμα ανεκτικότητας είναι καθοριστικά για τη συμβίωση και τη συνύπαρξή μας.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Α'3

Ύμνος για το Θεό

Μεσ τη ζωή μας κάποια στιγμή

έρχεται ο Κύριος και μας οδηγεί

Λέει τα λόγια που θέλει η ψυχή

γιατρεύει τις πίκρες που φέρνει η ζωή.

Όποιος ακούσει τα λόγια αυτά

για πάντα ο Χριστός θα τον βοηθά

όποιος πιστέψει στον ουράνιο Θεό

έχει αποκτήσει φίλο πιστό.

Θα 'ρθουνε ώρες, ώρες σκληρές

όπου οι καρδιές πρέπει να 'ν' ανοιχτές

κείνες τις ώρες πίστεψε ξανά

στα λόγια του Κυρίου τα παντοτινά

Μην τα ξεχάσεις όπου κι αν πας

μες την καρδιά σου να τα κρατάς

όπου βρεθείς και όπου σταθείς

πες τα στους άλλους για να χαρείς

Κάνω σκοπό μου όπου βρεθώ

σε κάθε ανάγκη να βοηθώ

Χριστέ μου πιστεύω να 'ρθει η αυγή

τα ίδια λόγια να πει όλη η γη...

Μαλανδράκης Βαγγέλης Α2