27.2.10

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Αλίμονο στην κοινωνία που...

Για τούτα θα θρηνήσω

Ο ανάπηρος χωρίς όνομα

Ο καιρός ήταν βροχερός με αστραπές και έναν δυνατό άνεμο που πάγωνε όχι μόνο τα πουλιά και τα ζώα αλλά και την ψυχή του ανάπηρου χωρίς όνομα. Όλα γίνονταν χειρότερα αφού κανείς δεν ενδιαφερόταν. Σκεπτόταν πόσοι άνθρωποι του έχουν φωνάξει "αμαρτωλέ" , πόσοι τον κορόιδεψαν , και πόσοι του πέταξαν πέτρες. Σκεπτόταν και προχωρούσε , σερνόταν μάλλον , προσπαθώντας να κρατηθεί από μια μαγκούρα στο ένα χέρι και σε μια ξερολιθιά στο άλλο.
Photobucket
Σκόνταψε σε μια πέτρα που δεν είδε , παρόλο που περπατούσε σκυφτός , κάπου αλλού θα ήταν το μυαλό του....Κάποια παιδιά που ήταν μαζεμένα πιο κάτω έπαιζαν ένα περίεργο παιχνίδι, πετώντας πέτρες στις νερολακούβες γύρω από τον ανάπηρο προσπαθώντας να κάνουν τον μεγαλύτερο πίδακα . Προσπάθησε να τραβηχτεί στην άκρη αλλά εκεί δεν ήταν μέρος για ανάπηρους. Μόνο οι υγιείς μπορούσαν να περνούν κοντά στα καταστήματα. Όχι οι μιαροί....
Photobucket
...κανείς δεν νοιαζόταν . Μόνο η μάννα του που της φώναζε συνέχεια και την κατηγορούσε για την ζωή που του έτυχε να ζει...Μόνο αυτή τον αγαπούσε και τον πόναγε. Το ήξερε αυτό και το ένιωθε κάθε φορά που απογοητευμένος από την σκληρότητα των ανθρώπων κατέφευγε στις βρισιές και στις βλαστήμιες εναντίον της. Ίσως για αυτό το έκανε. Ποιον άλλο να κατηγορήσει ? Ποιος άλλος να τον ανεχθεί?
...Ένα μικρό παιδί του έπιασε το χέρι να τον βοηθήσει αλλά αμέσως η μάννα του το απομάκρυνε, ένας άλλος τον κλώτσησε γιατί τον είχε πατήσει , κάποιος άλλος έστριψε απότομα και προσβλητικά για να τον αποφύγει...τον ήξερε από παιδί...Είναι μακριά ακόμη το σπίτι της μάννας μου? αναρωτήθηκε..Ατέλειωτος του φαινόταν ο δρόμος , δύσκολος και δυσανάβατος όπως και η ζωή του .
Photobucket

Βασισμένο σε μια διήγηση του Αντώνη Τσαντήλα (SAR)

Ο ανάπηρος του Ευαγγελίου

Την εποχή που έζησε και δίδαξε ο Χριστός πολλές λαθεμένες απόψεις για το θέμα "γιατί υπάρχει η αρρώστια στον κόσμο" επικρατούσαν. Η κυριώτερη ήταν πως η αρρώστια ήταν αποτέλεσμα της αμαρτίας του ανθρώπου και ερχόταν ως τιμωρία είτε για τις δικές του αμαρτίες είτε για τις αμαρτίες των γονέων του αν ο άρρωστος ήταν ανήλικος ή είχε γεννηθεί έτσι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο άρρωστος να βυθίζεται στην αθλιότητα εγκαταλελειμένος από όλους ως αμαρτωλός.
Για έναν τέτοιο άρρωστο μιλάει το Ευαγγέλιο . Σκέπτομαι πως θα ζούσε ....Πιθανότατα να ήταν κλεισμένος στο σπίτι , μόνος, με μόνη επαφή με άλλους ανθρώπους το φαγητό που θα του έφερναν οι συγγενείς του.
Από μικρός θα ήξερε πως δεν είχε πιθανότητες να ζήσει μια ζωή φυσιολογική , με μια σύντροφο και μια οικογένεια. Η πραγματικότητα που ζούσε , ότι δηλ. κανείς δεν τον ήθελε για παρέα και η απομόνωση θα τον είχαν τρελάνει.
Όλα αυτά όμως μέχρι την στιγμή που συναντήθηκε με τον Ιησού αφού με την θεραπεία του απαλλάχτηκε όχι μόνο από την ασθένεια αλλά και από τις απάνθρωπες αντιλήψεις της εποχής του και την ανυπόφορη απομόνωσή του.Μόνο τότε θα μπόρεσε να δει λίγο φως και λίγο χρώμα στην ζωή του.

Photobucket

Με τα μάτια των μαθητών μας

Από την Μαργαρίτα

26.2.10

Τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώνουν

First Steps
Της Ναβανεθεμ Πιλαϊ*

Στις 10 Δεκεμβρίου εορτάσαμε την 60ή επέτειο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Το ιστορικό αυτό κείμενο είναι η πρώτη διεθνής συνθήκη που καταγράφει τις ανθρώπινες ελευθερίες και δικαιώματα.

Η Διακήρυξη απέδειξε ότι ο αλληλοσεβασμός και η ειρηνική συνύπαρξη μπορούν να νικήσουν τη βαρβαρότητα, το μίσος και την καταστροφή.

Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Ωστόσο, η αναγνώριση των έμφυτων δικαιωμάτων μας, της κοινής μας απαίτησης για αξιοπρεπή ζωή και σεβασμό ανεξάρτητα από την καταγωγή, το φύλο, το χρώμα, την κοινωνική μας θέση ή το θρήσκευμά μας, ισχύει σήμερα όσο και το 1948.

Η Οικουμενική Διακήρυξη υπογραμμίζει την άρρηκτη σχέση των θεμελιωδών ελευθεριών με την κοινωνική δικαιοσύνη, την ειρήνη και την ασφάλεια. Η Διακήρυξη δεν ιεραρχεί τα δικαιώματα. Πιστεύει στην ισοτιμία των πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων, καθώς και στη μεταξύ τους αλληλεξάρτηση.

Η Διακήρυξη οραματίστηκε έναν κόσμο όπου όλο -άνδρες, γυναίκες και παιδιά- θα ζουν με αξιοπρέπεια, χωρίς πείνα, βία και διακρίσεις. Εναν κόσμο όπου ο καθένας απολαμβάνει τα αγαθά της στέγασης, της υγείας, της περίθαλψης, της εκπαίδευσης και των ίσων ευκαιριών.

Οι αρχές της Διακήρυξης αντικατοπτρίζονται στο Σύνταγμα και στους νόμους σε περισσότερες από 90 χώρες. Διεθνείς, περιφερειακοί και εθνικοί μηχανισμοί δημιουργήθηκαν με σκοπό την προστασία και την προώθηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η κοινωνία των πολιτών επαγρυπνά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αποκτώντας όλο και μεγαλύτερη επιρροή. Δεν υπάρχει ωστόσο αμφιβολία ότι παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, τόσο σε νομικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο, εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρά κενά όσον αφορά την προστασία από τον φόβο, την αδικία και την ανισότητα.

Η ατιμωρησία, οι ένοπλες συγκρούσεις και τα απολυταρχικά καθεστώτα δεν έχουν ηττηθεί. Ο ρατσισμός, οι διακρίσεις και η μισαλλοδοξία είναι μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εποχής μας.Σε πάρα πολλές χώρες, η βία κατά των γυναικών εξακολουθεί να αποτελεί καθημερινό φαινόμενο.

Ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής ή φυλής, η κοινωνική ευημερία εξαρτάται από τον σεβασμό όλων των δικαιωμάτων. Για τον λόγο αυτόν, τα κράτη πρέπει να πράξουν περισσότερα για την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας και να εντάξουν στην προσπάθειά τους την παράμετρο «ανθρώπινα δικαιώματα».

Η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει σήμερα τις προκλήσεις της καταπίεσης και της φτώχειας όπως ακριβώς και το 1948. Την ίδια στιγμή εμφανίζονται νέες φοβερές προκλήσεις, όπως η κλιματική αλλαγή, η επισιτιστική και χρηματοπιστωτική κρίση, η παγκοσμιοποίηση, η τρομοκρατία, οι νέες και επανεμφανιζόμενες επιδημίες.

Ο αγώνας για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενώνει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μόνο με την προστασία όλων των δικαιωμάτων μας θα είμαστε σε θέση να επιτύχουμε ένα καλύτερο επίπεδο ζωής και μεγαλύτερες ελευθερίες, όπως η Ελινορ Ρούσβελτ και οι άλλοι συντάκτες της Διακήρυξης ζήτησαν για λογαριασμό μας πριν από 60 χρόνια.

* Η Ναβανεθέμ Πιλάι είναι ύπατη αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

23.2.10

"Αλίμονο στο κόσμο μας που..."

Posted by Picasa

22.2.10

20.2.10

ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ , ΜΑ ΣΥΝΑΜΑ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΣΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Προλαβαίνουμε να σωθούμε;




Κάποιος είχε πει πως οι καταστάσεις τις οποίες βιώνουμε, είναι καθορισμένες από τις προτιμήσεις που συνειδητά ή ασυνείδητα κάναμε . Πολλές κακές επιλογές κάναμε λοιπόν.
Σαν σκεφτείς ότι ο πλανήτης καταστρέφεται, όχι μόνο περιβαλλοντικά, αλλά και (κυρίως και πρωτευόντως) ηθικά. Κάθε μέρα φωνές, οιμωγές ουρανομήκεις, Ιερεμιάδες , κραυγάζουν και ουρλιάζουν, για το χαμένο όνειρο, τη νεκρή ελπίδα, τον ξεχασμένο παράδεισο. Ο άνεμος δεν κοπάζει στο ελάχιστο κι έτσι ,παίρνει η φωτιά ξάναμμα, στάχτες και κάφτρες ξεπηδούν καίγοντας ως τ΄αστραφτερά αστέρια.Η θάλασσα φουσκώνει και πνίγει τη γη, ο ήλιος χλωμιάζει, το φεγγάρι σβήνει, το ποτάμι δεν δροσίζει, παγώνει στο διάβα του.Το βέλος λοξοδρομεί και χτυπάει κατάστηθα. Ο λύκος αλυχτά στο αφέγγαρο δειλινό, κλαίει για το χαμό .Η ψυχή πετά ψηλά ξεριζώνοντας τα δέντρα, ρουφώντας τα ποτάμια, σκίζοντας τη γη στα δυο , θάβοντας τις αναμνήσεις.
Κήρυκες ,λίγοι ευαίσθητοι και σπάνιοι άνθρωποι που βλέποντας την καταστροφή, βγαίνουν και φωνάζουν, όμως .... χωρίς πνοή: το σβήσιμο του πάθους, το θάνατο του έρωτα, τη λήθη του μυαλού, το σταμάτημα του γέλιου.


Προλαβαίνουμε να σωθούμε;

Colaz

Colaz

Υπάρχει ελπίδα?

Ανησυχίες

Για αυτά ανησυχούμε

Με λίγα λόγια

Επικεφαλίδες

19.2.10

Για τούτα θα θρηνήσω και θα κλάψω (Βαρβάρα)

ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΠΡΟΦΗΤΗΣ


Αν ήσουν προφήτης…

Ζούμε σ’ ένα κόσμο που ειλικρινά, αν είναι καλός ή κακός, δεν το ξέρω, ξέρω όμως ότι είναι αξιοθαύμαστα περίεργος.
Ο κόσμος αγγελικά πλασμένος από το Θεό, καταστρέφεται από τα ανθρώπινα χέρια. Αν ήσουν προφήτης δε θα προσπαθούσες να τ’ αλλάξεις αυτό; Εγώ πάντως θα επισήμαινα τα λάθη που γίνονται, θα έδειχνα στον κόσμο πως αν αυτό το κακό δεν αλλάξει, θα καταντήσει έρημη και καμένη η γη.
Πύρινες φλόγες θα απλωθούν σ’ όλα τα δάση από τα δόλια χέρια των κακών πλουσίων ή φθονερών δυνατών.
Η παγερή αδιαφορία των διεφθαρμένων για το δράμα των αδύναμων θα παγώσει και θα ξεράνει κάθε βλαστό ελπίδας ερημώνοντας με την σειρά της τη γη και στερώντας της κάθε ελπίδα επιβίωσης.
Αν ήμουν προφήτης θα ήξερα τι θα γίνει τρία λεπτά ή εκατό χρόνια μετά. Θα έκανα τα αδύνατα δυνατά,για να αποτρέψω από ένα τροχαίο στο δρόμο ως ένα μελλοντικό πόλεμο.
Θα’ χα τη δύναμη ν’ αντιμετωπίσω αυτά που ένας απλός άνθρωπος δεν μπορεί και θα προστάτευα τον αδύνατο συνάνθρωπο μου , όντας απεσταλμένος του Θεού, και έχοντας την ευθύνη να τον προσέχω.
Αν ήμουν προφήτης θα έκανα πολλά. Θα έτρεχα στους νέους ανθρώπους και θα τους έλεγα πως το κάπνισμα, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά θα τους σκοτώσουν. Θα τους έλεγα να κάνουν παιδιά.
Θα πήγαινα στους πολιτικούς και θα τους φώναζα να προστατεύσουν τη γη, γιατί αν πεθάνει αυτή θα πεθάνουν και τα παιδιά τους που τα πονάνε.
Θα χτυπούσα την ίδια ώρα κάθε κουδούνι και θα έλεγα να βγει ο νοικοκύρης και να φιλέψει το ζητιάνο του απέναντι πεζοδρομίου. Θα προλάβαινα κάθε φυσική καταστροφή και δε θα υπήρχαν αθώα θύματα. Θα τάιζα κάθε πεινασμένο. Θα έλεγα μία ιστορία για καληνύχτα σε κάθε παιδί που δεν έχει γονείς, Θα έσωζα κάθε είδος που πάει να εξαφανιστεί.
Θα έδινα έμπνευση σε κάθε ποιητή της σύγχρονης εποχής που θέλει να εκφράσει την αλήθεια. Θα χρωμάτιζα τις ιδέες κάθε ζωγράφου.Θα έκανα παρέα σε κάθε μοναχικό.Θα σταματούσα τον εκφοβισμό.
Αν ήμουν προφήτης δε θα έμενα στο Θα…
Κάθε άνθρωπος στη γη είναι προφήτης. Καθένας από μας οδηγούμενος από το ένστικτο νιώθει τι περίπου θα συμβεί. Βγείτε λοιπόν όλοι όσοι θέλετε και μπορείτε, θα είστε τουλάχιστον 1
δισεκατομμύριο, βγείτε και φωνάξτε, και με καλή θέληση και προσπάθεια, θα πετύχουμε να βάλουμε άλλα 6 δις σε καλό δρόμο και θα έχουμε και μια πανέμορφη γη σε καλό πλέον δρόμο…

16.2.10

Φωτορεπορτάζ

Κοιτάξτε πως μπορεί μια στιγμή της καθημερινότητας να γίνει τέχνη, καταγγελία ή ρεπορτάζ.











Για τούτα θα θρηνήσω και θα κλάψω Α1

Photobucket
Για τα δυστυχισμένα παιδιά και για την σκληρότητά μας απέναντι στα ζώα θρηνεί η
Ηλιάννα Λεβαντή

Photobucket
"Προστατέψτε την φύση" μας φωνάζει η Φωτεινή Παναγιωτίδου και μας θυμίζει ότι "δεν μας ανήκει η φύση αλλά εμείς της ανήκουμε"

Photobucket
Έντονη είναι η ανησυχία της Νατάσας Μπέλλου για τα ζώα. Την θλίβει η κακοποίησή τους και μας θυμίζει πως τα ζώα δεν είναι "γιακάς, δεν είναι ευρώ αλλά ότι είναι υπάρξεις που υποφέρουν και έχουν ανάγκη την βοήθειά μας, την προστασία μας και την αγάπη μας. (πάνω)

Η φτώχεια συγκλονίζει την Ευαγγελία Λέκα (κάτω)

Photobucket

Το λιώσιμο των πάγων , έτσι όπως φαίνεται στις φωτογραφίες (πάνω πριν 50 χρόνια- κάτω σήμερα) ανησυχεί τον Μούχο Ελντορίνο
Photobucket

Πολλά τα θέματα που θλίβουν τον Αλέξη Μοράβα. Όπως η ρατσιστική βία (εμπρησμός στην συναγωγή, θάνατος από ναρκωτικά,η ανεργία και τα προβλήματα των μεταναστών)
Photobucket

Η πείνα στον κόσμο και οι θάνατοι που οφείλονται σε υποσιτισμό και κακοσιτισμό κάνουν την Ιωάννα Λεγάκη να θρηνεί.
Photobucket

Οι πρόσφυγες και οι πόλεμοι με τις συνέπειές τους για τα παιδιά θλίβουν την Φωτεινή Λεγάκη.
Πράγματι όπως φαίνεται από την σημείωσή της στο τέλος της ανάρτησης "Όλοι οι πόλεμοι είναι πόλεμοι ενάντια στα παιδιά"
Photobucket

Τα ανθρώπινα δικαιώματα που καταπατώνται και ιδιαίτερα τα δικαιώματα των παιδιών κάνουν την Στεφανία Νίκα να στεναχωριέται και να ανησυχεί.
Photobucket

"Τα παιδιά του τρίτου κόσμου, μήπως τα ξεχάσαμε"? αναρωτιέται ο Σεραφείμ Παναγιωτίδης. Ο σεισμός στην Αϊτή και η μόλυνση είναι επίσης θέματα που τον κάνουν να ανησυχεί ιδιαίτερα
Photobucket

"Ένα ταξίδι στην αλήθεια" είναι η παρουσίαση της Χριστίνας Μπενέκου. Της αλήθειας ότι το περιβάλλον δεν αντέχει άλλη υποβάθμιση και ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει.
Photobucket

ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 90 ένοπλες συρράξεις και έκτατες καταστάσεις επείγουσας ανάγκης χτύπησαν εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά. Παιδιά εκτοπίστηκαν μέσα στην ίδια τους την χώρα ή έγιναν πρόσφυγες μέσα στην ταραχή των ενόπλων συρράξεων.

Στη δεκαετία που μεσολάβησε από την υιοθέτηση της σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού , το 1989, πάνω από 2.000.000 παιδιά έχουν σκοτωθεί και πάνω από 6.000.000 παιδιά τραυματίστηκαν ή έμειναν ανάπηρα σε ένοπλες συγκρούσεις, 12.000.000 παιδιά έμειναν άστεγα, τουλάχιστον 1.000.000 έμειναν ορφανά ή αποχωρίστηκαν τους δικούς τους και 10.000.000 παιδιά έχουν ψυχολογικά τραύματα λόγω πολέμου.

Σύμφωνα με την UNISEF το 50% των 57,4 εκατομμυρίων εκτοπισμένων ατόμων λόγω ενόπλων συρράξεων σε όλο τον κόσμο , είναι παιδιά.


15.2.10

Προστασία του περιβάλλοντος

Η προστασία των ζώων είναι θέμα πολιτισμού και αποτελεί ένδειξη ευαισθησίας και σεβασμού στη ζωή. Πολλοί άνθρωποι διακατέχονται από έμφυτη αγάπη για τα ζώα και θα μπορούσαν να συμβάλλουν μέσα από την περαιτέρω ευαισθητοποίησή τους στη διάδοση του μηνύματος για την ανάγκη προστασίας των ζώων. Τους τελευταίους μήνες ακούμε όλο και περισσότερο για το περιβάλλον και την ανάγκη προστασίας του. Αυτό που ίσως δε συνειδητοποιούμε είναι ότι το περιβάλλον δεν είναι μια ασαφής έννοια αλλά κάτι χειροπιαστό και σε αυτό περιλαμβάνονται όλα τα έμβυα όντα-φυτά, έντομα, ψάρια, ζώα μέσα σε αυτά και ο άνθρωπος αλλά και το βασίλειο των ορυκτών, του νερού, του αέρα.

Για τούτα θα θρηνήσω και θα κλάψω

Ευχαριστήριος Ψαλμός

Η θλίψη είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ΄ αυτό, πίσω από τον πόνο,πίσω από τη θλίψη, πίσω από τη δοκιμασία,ίσως κρύβεται η ευλογία του Θεού,ίσως κρύβεται η αναγέννηση, η ανάπλαση του ανθρώπου, της οικογένειας.Οι πάντες σχεδόν τη μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποια δοκιμασία.

Έπειτα έρχεται η χάρις του Θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι.

Ρατσισμός

Photobucket
Photobucket Photobucket