27.2.10
Ο ανάπηρος χωρίς όνομα
Σκόνταψε σε μια πέτρα που δεν είδε , παρόλο που περπατούσε σκυφτός , κάπου αλλού θα ήταν το μυαλό του....Κάποια παιδιά που ήταν μαζεμένα πιο κάτω έπαιζαν ένα περίεργο παιχνίδι, πετώντας πέτρες στις νερολακούβες γύρω από τον ανάπηρο προσπαθώντας να κάνουν τον μεγαλύτερο πίδακα . Προσπάθησε να τραβηχτεί στην άκρη αλλά εκεί δεν ήταν μέρος για ανάπηρους. Μόνο οι υγιείς μπορούσαν να περνούν κοντά στα καταστήματα. Όχι οι μιαροί....
...κανείς δεν νοιαζόταν . Μόνο η μάννα του που της φώναζε συνέχεια και την κατηγορούσε για την ζωή που του έτυχε να ζει...Μόνο αυτή τον αγαπούσε και τον πόναγε. Το ήξερε αυτό και το ένιωθε κάθε φορά που απογοητευμένος από την σκληρότητα των ανθρώπων κατέφευγε στις βρισιές και στις βλαστήμιες εναντίον της. Ίσως για αυτό το έκανε. Ποιον άλλο να κατηγορήσει ? Ποιος άλλος να τον ανεχθεί?
...Ένα μικρό παιδί του έπιασε το χέρι να τον βοηθήσει αλλά αμέσως η μάννα του το απομάκρυνε, ένας άλλος τον κλώτσησε γιατί τον είχε πατήσει , κάποιος άλλος έστριψε απότομα και προσβλητικά για να τον αποφύγει...τον ήξερε από παιδί...Είναι μακριά ακόμη το σπίτι της μάννας μου? αναρωτήθηκε..Ατέλειωτος του φαινόταν ο δρόμος , δύσκολος και δυσανάβατος όπως και η ζωή του .
Ο ανάπηρος του Ευαγγελίου
Για έναν τέτοιο άρρωστο μιλάει το Ευαγγέλιο . Σκέπτομαι πως θα ζούσε ....Πιθανότατα να ήταν κλεισμένος στο σπίτι , μόνος, με μόνη επαφή με άλλους ανθρώπους το φαγητό που θα του έφερναν οι συγγενείς του.
Από μικρός θα ήξερε πως δεν είχε πιθανότητες να ζήσει μια ζωή φυσιολογική , με μια σύντροφο και μια οικογένεια. Η πραγματικότητα που ζούσε , ότι δηλ. κανείς δεν τον ήθελε για παρέα και η απομόνωση θα τον είχαν τρελάνει.
Όλα αυτά όμως μέχρι την στιγμή που συναντήθηκε με τον Ιησού αφού με την θεραπεία του απαλλάχτηκε όχι μόνο από την ασθένεια αλλά και από τις απάνθρωπες αντιλήψεις της εποχής του και την ανυπόφορη απομόνωσή του.Μόνο τότε θα μπόρεσε να δει λίγο φως και λίγο χρώμα στην ζωή του.
26.2.10
Τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώνουν
Της Ναβανεθεμ Πιλαϊ*
Στις 10 Δεκεμβρίου εορτάσαμε την 60ή επέτειο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Το ιστορικό αυτό κείμενο είναι η πρώτη διεθνής συνθήκη που καταγράφει τις ανθρώπινες ελευθερίες και δικαιώματα.
Η Διακήρυξη απέδειξε ότι ο αλληλοσεβασμός και η ειρηνική συνύπαρξη μπορούν να νικήσουν τη βαρβαρότητα, το μίσος και την καταστροφή.
Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Ωστόσο, η αναγνώριση των έμφυτων δικαιωμάτων μας, της κοινής μας απαίτησης για αξιοπρεπή ζωή και σεβασμό ανεξάρτητα από την καταγωγή, το φύλο, το χρώμα, την κοινωνική μας θέση ή το θρήσκευμά μας, ισχύει σήμερα όσο και το 1948.
Η Οικουμενική Διακήρυξη υπογραμμίζει την άρρηκτη σχέση των θεμελιωδών ελευθεριών με την κοινωνική δικαιοσύνη, την ειρήνη και την ασφάλεια. Η Διακήρυξη δεν ιεραρχεί τα δικαιώματα. Πιστεύει στην ισοτιμία των πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων, καθώς και στη μεταξύ τους αλληλεξάρτηση.
Η Διακήρυξη οραματίστηκε έναν κόσμο όπου όλο -άνδρες, γυναίκες και παιδιά- θα ζουν με αξιοπρέπεια, χωρίς πείνα, βία και διακρίσεις. Εναν κόσμο όπου ο καθένας απολαμβάνει τα αγαθά της στέγασης, της υγείας, της περίθαλψης, της εκπαίδευσης και των ίσων ευκαιριών.
Οι αρχές της Διακήρυξης αντικατοπτρίζονται στο Σύνταγμα και στους νόμους σε περισσότερες από 90 χώρες. Διεθνείς, περιφερειακοί και εθνικοί μηχανισμοί δημιουργήθηκαν με σκοπό την προστασία και την προώθηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η κοινωνία των πολιτών επαγρυπνά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αποκτώντας όλο και μεγαλύτερη επιρροή. Δεν υπάρχει ωστόσο αμφιβολία ότι παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, τόσο σε νομικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο, εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρά κενά όσον αφορά την προστασία από τον φόβο, την αδικία και την ανισότητα.
Η ατιμωρησία, οι ένοπλες συγκρούσεις και τα απολυταρχικά καθεστώτα δεν έχουν ηττηθεί. Ο ρατσισμός, οι διακρίσεις και η μισαλλοδοξία είναι μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εποχής μας.Σε πάρα πολλές χώρες, η βία κατά των γυναικών εξακολουθεί να αποτελεί καθημερινό φαινόμενο.
Ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής ή φυλής, η κοινωνική ευημερία εξαρτάται από τον σεβασμό όλων των δικαιωμάτων. Για τον λόγο αυτόν, τα κράτη πρέπει να πράξουν περισσότερα για την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας και να εντάξουν στην προσπάθειά τους την παράμετρο «ανθρώπινα δικαιώματα».
Η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει σήμερα τις προκλήσεις της καταπίεσης και της φτώχειας όπως ακριβώς και το 1948. Την ίδια στιγμή εμφανίζονται νέες φοβερές προκλήσεις, όπως η κλιματική αλλαγή, η επισιτιστική και χρηματοπιστωτική κρίση, η παγκοσμιοποίηση, η τρομοκρατία, οι νέες και επανεμφανιζόμενες επιδημίες.
Ο αγώνας για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενώνει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μόνο με την προστασία όλων των δικαιωμάτων μας θα είμαστε σε θέση να επιτύχουμε ένα καλύτερο επίπεδο ζωής και μεγαλύτερες ελευθερίες, όπως η Ελινορ Ρούσβελτ και οι άλλοι συντάκτες της Διακήρυξης ζήτησαν για λογαριασμό μας πριν από 60 χρόνια.
* Η Ναβανεθέμ Πιλάι είναι ύπατη αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
23.2.10
22.2.10
20.2.10
Προλαβαίνουμε να σωθούμε;
19.2.10
ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΠΡΟΦΗΤΗΣ
Ζούμε σ’ ένα κόσμο που ειλικρινά, αν είναι καλός ή κακός, δεν το ξέρω, ξέρω όμως ότι είναι αξιοθαύμαστα περίεργος.
Αν ήμουν προφήτης θα ήξερα τι θα γίνει τρία λεπτά ή εκατό χρόνια μετά. Θα έκανα τα αδύνατα δυνατά,για να αποτρέψω από ένα τροχαίο στο δρόμο ως ένα μελλοντικό πόλεμο.
Αν ήμουν προφήτης θα έκανα πολλά. Θα έτρεχα στους νέους ανθρώπους και θα τους έλεγα πως το κάπνισμα, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά θα τους σκοτώσουν. Θα τους έλεγα να κάνουν παιδιά.
Θα πήγαινα στους πολιτικούς και θα τους φώναζα να προστατεύσουν τη γη, γιατί αν πεθάνει αυτή θα πεθάνουν και τα παιδιά τους που τα πονάνε.
Θα χτυπούσα την ίδια ώρα κάθε κουδούνι και θα έλεγα να βγει ο νοικοκύρης και να φιλέψει το ζητιάνο του απέναντι πεζοδρομίου. Θα προλάβαινα κάθε φυσική καταστροφή και δε θα υπήρχαν αθώα θύματα. Θα τάιζα κάθε πεινασμένο. Θα έλεγα μία ιστορία για καληνύχτα σε κάθε παιδί που δεν έχει γονείς, Θα έσωζα κάθε είδος που πάει να εξαφανιστεί.
Θα έδινα έμπνευση σε κάθε ποιητή της σύγχρονης εποχής που θέλει να εκφράσει την αλήθεια. Θα χρωμάτιζα τις ιδέες κάθε ζωγράφου.Θα έκανα παρέα σε κάθε μοναχικό.Θα σταματούσα τον εκφοβισμό.
Αν ήμουν προφήτης δε θα έμενα στο Θα…
Κάθε άνθρωπος στη γη είναι προφήτης. Καθένας από μας οδηγούμενος από το ένστικτο νιώθει τι περίπου θα συμβεί. Βγείτε λοιπόν όλοι όσοι θέλετε και μπορείτε, θα είστε τουλάχιστον 1
16.2.10
Για τούτα θα θρηνήσω και θα κλάψω Α1
Για τα δυστυχισμένα παιδιά και για την σκληρότητά μας απέναντι στα ζώα θρηνεί η
"Προστατέψτε την φύση" μας φωνάζει η Φωτεινή Παναγιωτίδου και μας θυμίζει ότι "δεν μας ανήκει η φύση αλλά εμείς της ανήκουμε"
ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 90 ένοπλες συρράξεις και έκτατες καταστάσεις επείγουσας ανάγκης χτύπησαν εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά. Παιδιά εκτοπίστηκαν μέσα στην ίδια τους την χώρα ή έγιναν πρόσφυγες μέσα στην ταραχή των ενόπλων συρράξεων.
Στη δεκαετία που μεσολάβησε από την υιοθέτηση της σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού , το 1989, πάνω από 2.000.000 παιδιά έχουν σκοτωθεί και πάνω από 6.000.000 παιδιά τραυματίστηκαν ή έμειναν ανάπηρα σε ένοπλες συγκρούσεις, 12.000.000 παιδιά έμειναν άστεγα, τουλάχιστον 1.000.000 έμειναν ορφανά ή αποχωρίστηκαν τους δικούς τους και 10.000.000 παιδιά έχουν ψυχολογικά τραύματα λόγω πολέμου.
Σύμφωνα με την UNISEF το 50% των 57,4 εκατομμυρίων εκτοπισμένων ατόμων λόγω ενόπλων συρράξεων σε όλο τον κόσμο , είναι παιδιά.
15.2.10
Προστασία του περιβάλλοντος
Ευχαριστήριος Ψαλμός
Έπειτα έρχεται η χάρις του Θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι.