26.4.10

Πρόσφυγες

Είμαι η Γεωργία και είμαι 88 ετών .

Δεν έζησα την Μικρασιατική καταστροφή, αλλά οι γονείς μου ,όπου έμειναν εκεί, και έπειτα μετανάστευαν στην Ελλάδα , μου έχουν διηγηθεί πολλά. Ζούσαν κοντά στην Προύσα, σε ένα χωριό που ονομαζόταν Ντεμιρντές. Η Προύσα, ήταν πλούσια πόλη , με εργοστάσια και μεταξουργεία. Όλες οι γυναίκες από τα τριγύρω χωριά δούλευαν εκεί . Στο Ντεμιρντές οι κάτοικοι δούλευαν όλες τις ημέρες τις εβδομάδος εκτός από το Σάββατο όπου πήγαιναν στην Προύσα με άμαξες για λουτρά . Αυτή ήταν η ζωή πριν τον πόλεμο. Με το ξεκίνημα του όμως, όπως ήταν αναμενόμενο όλα άλλαξαν .Όσοι δεν είχαν χρήματα για να φύγουν λαθραία, πουλούσαν όλα τα υπάρχοντά τους. Οι περισσότεροι όμως δεν σώθηκαν ούτε έτσι, αφού η μοίρα τους επιφύλαξε ένα σκληρό θάνατο. Όπως ακριβώς και της γιαγιάς μου, που την σκότωσαν λίγο πριν μπει στο καράβι αλλά και του αδερφού μου, που πέθανε από ασιτία. Μετά από τρεις ημέρες στο καράβι φτάσανε στην Ελλάδα πεινασμένοι και αφυδατωμένοι μα αυτό ήταν το λιγότερο. Με δύο απουσίες που τους στοίχισαν πολύ, χάνοντας ΟΛΑ τα υπάρχοντά τους και αντιμέτωποι με ένα τελείως νέο τόπο έπρεπε να επιβιώσουν.

Πράγμα που έκαναν με πολύ κόπο καταπίνοντας τη λύπη τους και πάντα με τη βοήθεια του θεού πλάι τους, βγήκαν νικητές στη ζωή.

Ιορδανάκη Ελεάννα

20.4.10

Παρατηρώντας ....


Ξημερώματα Παρασκευής , πήγαινα σπίτι μου , το τέλος μιας κουραστικής νύχτας στην εργασία . Στο δρόμο είδα αναμμένους δαυλούς στο Πραιτόριο. Η κατοικία του Πόντιου Πιλάτου φωτισμένη ? Τέτοια ώρα? και γύρω - γύρω πλήθος ανθρώπων? Άλλοι οπλισμένοι με ξίφη και δόρατα και αναμμένους δαυλούς και άλλοι φοβισμένοι σιωπηλοί τραβηγμένοι παράμερα.


Μπήκα στο πλήθος. Τους κοίταξα καλύτερα. Πίσω από τα θυμωμένα , αλλοιωμένα από την εκδικητική μανία πρόσωπά τους είδα τον φόβο και την απογοήτευση. Στιγμές αργότερα κατάλαβα. Ο Ιησούς, που τον λένε Χριστό. Ο Μεσσίας (?). Τον συζητούσαν πολύ εδώ. Σχίσμα είχε δημιουργήσει η παρουσία του από καιρό. Ο Μεσσίας έλεγαν κάποιοι , ο Σωτήρας, ο ελευθερωτής . Επικίνδυνος φώναζαν κάποιοι άλλοι. Θα ξεσηκώσει τον κόσμο σε επανάσταση και τότε θα δείτε τι θα γίνει με τους Ρωμαίους...έλεγαν κάποιοι άλλοι. Σταλμένος απ' τον Θεό , φώναζαν οι ευεργετημένοι. Αμαρτωλός !!! αποκλείεται να είναι απ' τον Θεό έλεγαν άλλοι.

Εγώ δεν συμφωνούσα με κανέναν τους. Δεν με ένοιαζε . Η κούραση της δουλειάς, το άγχος της ζωής, η καθημερινότητα με είχαν κάνει να μην σκέφτομαι. Είχα ξεχάσει την ελπίδα , την είχα χάσει θα έλεγα. Και τώρα? Τώρα μαθαίνω πως η μοναδική μας ελπίδα, η μοναδική μας ευκαιρία, η δυνατότητα να ξεφύγουμε από το τέρας που μας είχε στριμώξει έτοιμο να μας καταπιεί, κάνοντάς μας να ξεχάσουμε τι σημαίνει αγάπη , σπρώχνοντάς μας στον εγωισμό , θα σταυρωνόταν. Είχε αποφασιστεί . Θα σταυρώναμε την ελπίδα.
...και εγώ ανήμπορος να αντισταθώ, απογοητευμένος και δειλός συγχρόνως, σώπασα. Δεν βρήκα την δύναμη να φωνάξω, να πω μια άλλη άποψη, να δώσω μια άλλη εκδοχή για τα πράγματα. Απογοητευμένος δειλός, φοβιτσιάρης εγωιστής. Ό,τι χρειάζεται κάθε φορά, ο κάθε Πιλάτος , το κάθε ιερατείο , η κάθε εξουσία , για να συνεχίσει να υπάρχει.

....Έριξα μια τελευταία ματιά στο Πραιτόριο . Στο βάθος είδα το πρόσωπο του Χριστού. Γαλήνιο. Έτοιμος για το εκούσιο πάθος. Γεμάτο αγάπη.
Λυτρώθηκα. ....Υπάρχει ελπίδα σκέφτηκα.

Αντώνης Τσαντήλας (Tsar)

Ο Μυστικός Δείπνος

Photobucket

Ο Απόστολος Πέτρος

Photobucket

Η Ανάσταση του Λαζάρου (από την Ειρήνη)

Photobucket

Ο Πέτρος μετά την απάρνηση του Ιησού

Photobucket

O καημένος μαθητής του Χριστού,ο Πέτρος.Μόλις κατάλαβε με το λάλημα του πετεινού,όπως του είχε πει ο κύριος του, έτρεξε προς την κοντινότερη πηγή για να κλάψει. Ήταν πολύ στεναχωρημένος,σπάραζε η καρδιά του.Ήξερε ότι αυτό που έκανε, ήταν λάθος και όμως το είχε προβλέψει ο δάσκαλος του,που ώρα πήγαινε για να πεθάνει.Έφτασε στην πηγή που υπήρχε μέσα στο δασάκι και κάθισε σε μια πέτρα δίπλα για να σκεφτεί πως θα διόρθωνε το λάθος του.Έσκυψε πάνω από τα νερά της λίμνης και ένα δάκρυ τάραξε το νερό.
Ξαφνικά ο τοπος φωτιστηκε με ηλιο και μια ηλιαχτιδα απο τα συννεφα εριξε το φως της στο ποταμι.Ο Πέτρος τρομαγμένος τα είχε χαμένα και ετοιμάστηκε να φύγει.Όμως ακούστηκε μία φωνή από τον ουρανό που τον ακινητοποίησε.
"Πέτρο,αντί να κλαις για αυτό που έκανες πήγαινε να το διορθώσεις. Πήγαινε και πες σε όλους στη πλατεία ότι είσαι ο Πέτρος,ο μαθητής του Χριστού".
Ήταν ο Θεός.Ο Πέτρος απάντησε:"θα κάνω το θέλημα σου Κύριε".Μόλις το είπε αυτό,όλα ξανάγιναν κανονικά.Τώρα ήταν σίγουρος για τον εαυτό του και βάδισε προς την πόλη.

18.4.10

Βαϊοφόρος από την Πένυ

16.4.10

Η ζωή ενός μετανάστη

Στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο μετανάστες. Εμείς θα σας μιλήσουμε για ένα 15χρονο αγόρι από την Αλβανία. Αυτό το αγόρι άρχισε να ταλαιπωρείται από μικρό, αφού ξεκίνησε να έρθει στην Ελλάδα μόνος του με τα πόδια. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τον γρονθοκόπησαν αστυνομικοί και τον έβαλαν στη φυλακή για 7 ολόκληρες μέρες.


Φτάνοντας στην Ελλάδα, ευτυχώς δεν αντιμετώπισε το πρόβλημα της κατοικίας αφού οι γονείς του είχαν ήδη εγκατασταθεί εδώ. Σήμερα στη ζωή του το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι η γλώσσα διότι δυσκολεύεται στο να γράφει και να διαβάζει. Ο Σινάν βρήκε στη χώρα μας τη στοργή, την αγάπη και την υποστήριξη που χρειαζόταν. Πάντα θα σκέφτεται όμως το σπίτι και τους φίλους που άφησε πίσω.
Ελπίζουμε η ζωή του από εδώ και πέρα να είναι καλύτερη!

Από τους μαθητές του Α1:
Γεωργαντζίκη Κατερίνα
Γκίνη Κλεοπάτρα
Δήμου Ελένη
Δουζενάκη Ιωάννα
Κούλα Μαρκέλα
Ιορδανίδη Δημήτρη

2.4.10

Η ζωή των μεταναστών

Η ζωή ενός μετανάστη είναι καταπιεστική, με πολλές δυσκολίες. Οι μετανάστες νοιώθουν πως είναι διαφορετικοί όλοι τους αποφεύγουν και δεν τους συμπαθούν.


Επίσης αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα στη γλώσσα, έτσι δεν μπορούν να συνεννοηθούν με τα άλλα παιδιά. Λόγω του προβλήματος αυτού, δεν μπορούν να συμμετέχουν ενεργά στο μάθημα και όπως ξέρουμε, η μόρφωση είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Από τότε που ήρθαν στη χώρα, αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Οι γνώσεις τους δεν είναι αρκετές για να συμμετέχουν σε ένα πνευματικά απαιτητικό επάγγελμα. Συνήθως καταφεύγουν σε βενζινάδικά και οικοδομές.

Υπάρχουν διάφοροι οργανισμοί που προσπαθούν να υποστηρίξουν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και να εμποδίσουν το ρατσισμό, όπως ο RAR. Αυτός ο οργανισμός αποτελείται από διάφορα rock συγκροτήματα που με τη μουσική προσπαθούν να αποδείξουν ότι είμαστε ίσοι. Ο ιδρυτής του RAR είναι ο Eric Clapton.

Η γλώσσα σαφώς τους φαίνεται πιο δύσκολη και αφού έρθουν στην Ελλάδα θα χρειαστεί να μιλάνε τη γλώσσα τους και στη συνέχεια να προσπαθήσουν να μάθουν τη δική μας.

Για να μπορέσουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στη χώρα μας, πέρασαν από πολλές δυσκολίες και κινδύνους. Περπατώντας πολλές ώρες κρυφά, με πληρωμή χρησιμοποιούσαν ανθρώπους για να τους οδηγήσουν σε ασφαλή μέρη. Μεταφορικά μέσα δεν ήταν προσβάσιμα για τα χρήματα που διέθεταν και συχνά έμπαιναν κρυφά.

Παναγιωτίδης Σεραφείμ
Ντότσικας Χριστόδουλος
Γιώργος Μήτρου
Μαλανδράκης Βαγγέλης
Α2