xronia polla Merry Christmas

View more presentations or Upload your own.

Ερμηνεία της εικόνας της γέννησης

Η γέννηση : Φορητή εικόνα του 15ου αιώνα . Λονδίνο ιδιωτική συλλογή.

Η μητέρα του Ιησού : Είναι κοντά του αλλά σε κάποια απόσταση επειδή ο γιός της είναι και Θεός της. Παρά το ότι είναι "λεχώνα" , δεν δείχνει εξαντλημένη, δηλώνοντας ότι η γέννηση αυτή είναι ένας "υπερφυής τόκος"

Το βρέφος Ιησούς: Βρίσκεται στο κέντρο της εικόνας αλλά είναι αρκετά μόνο. Η φάτνη μοιάζει με λάρνακα και τα σπάργανα μοιάζουν με σάβανα και τα δυο μας κάνουν να σκεφθούμε από τώρα την θυσία του.

Το σπήλαιο: Σκοτεινό και μαύρο συμβολίζει την άγνοια και το σκοτάδι που επικρατούσε στον προχριστιανικό κόσμο. Επίσης συμβολίζει και τον Άδη που θα φωτίσει το βρέφος με την Ανάστασή του.

Τα δυο ζώα κοντά στον Ιησού: συμβολίζουν το λείμμα της Παλαιάς Διαθήκης , δηλ. το τμήμα εκείνο του Ιουδαϊκού λαού που περίμενε και αναγνώρισε τον Ιησού ως τον αναμενόμενο Μεσσία.

Το αστέρι : Η δέσμη φωτός που διαπερνά το σπήλαιο και κατεβαίνει ως το βρέφος σχηματίζοντας σταυρό, μας παραπέμπει στα γεγονότα του πάθους.

Η αναγγελία στους βοσκούς: Γίνεται με μια κίνηση γεμάτη συγκατάβαση ενώ το χέρι του αγγέλου είναι σε στάση ευλογίας. Η στάση του σώματος του βοσκού δείχνει ενδιαφέρον και ανταπόκριση στα αναγγελλόμενα.

Οι άγγελοι : Συνωστίζονται στο πάνω μέρος της εικόνας. Ολόσωμοι , ευγενικοί και μεγαλόπρεποι, δείχνουν και αυτοί ότι και ο ουράνιος κόσμος χαίρεται και συμμετέχει στο γεγονός .

Οι μάγοι:Τα πρόσωπά τους , ενός γέροντα , ενός μεσήλικα και ενός νέου , συμβολίζουν την αναζήτηση της αλήθειας από ανθρώπους κάθε ηλικίας. Οι λαμπρές , παράξενες στολές και τα διαφορετικού χρώματος άλογα , δηλώνουν ότι άνθρωποι από διαφορετικούς πολιτισμούς ανταποκρίνονται στο γεγονός.

Ο Ιωσήφ : Κάθεται μακριά από το βρέφος και αυτό δηλώνει ότι δεν είναι ο πατέρας του. Το ότι κάθεται σκεπτικός υποδηλώνει τις αμφιβολίες του για τον Ευαγγελισμό της Μαρίας.

Ο άντρας με την σκοτεινή κάπα που στέκεται μπροστά του είναι ο πειραστής διάβολος που του ενέβαλε τέτοιου είδους σκέψεις.

Το λουτρό του Ιησού : Είναι μια ανθρώπινη σκηνή που δεν αναφέρεται στα Ευαγγέλια , αλλά χρησιμοποιείται από τον αγιογράφο γιανα δείξει ότι ο Θεός που έγινε άνθρωπος συμμερίζεται πτυχές της ανθρώπινης ζωής.

Χρόνια πολλά

Το ευχαριστήριο

Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.
Περπατούσαμε δίπλα-δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους.

Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε:
Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό,
με τη μορφή προσευχής.
Κοίταξα γύρω-γύρω στο χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να
ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους
σε όλον τον κόσμο. Μετά προχωρήσαμε σε ένα μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο
σταθμό.

Ο άγγελος μου είπε:Αυτό είναι το Τμήμα συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές, που έχουν ζητηθεί
προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν.
Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας
σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη.
Τέλος, στην άκρη ενός μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν
εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.

Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών, μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελός μου. Έδειχνε λίγο
ντροπιασμένος.
Πώς γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ; ρώτησα.
Είναι λυπηρό, αναστέναξε ο άγγελος. Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι
στέλνουν ευχαριστήρια.
Πώς μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε; ρώτησα πάλι.
Πολύ απλά, απάντησε. Χρειάζεται μόνο να πεις: «Ευχαριστώ, Θεέ μου!».
Και για τι ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε;
Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ' το κεφάλι σου και
ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.
Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ' ένα πιατάκι είσαι στο 8%
των ανθρώπων που ευημερούν.
Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από ότι αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος από
όσους δεν θα επιζήσουν καν ως αυτή τη μέρα.
Αν ποτέ δε βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας
του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους
αυτής της γης.
Αν μπορείς να προσευχηθείς σε ένα ναό χωρίς το φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της
εκτέλεσης, θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι, είσαι σπάνιος.
Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση
για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.
Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, γιατί σου το έδωσε
κάποιος που σ' αγαπάει και γιατί είσαι πιο τυχερός από δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν
ξέρουν καν να διαβάζουν.

Κατάλαβα. Και τώρα τι κάνω; Πώς μπορώ να αρχίσω;
Να πεις καλημέρα, μου χαμογέλασε ο άγγελός μου, να μετρήσεις τις ευλογίες σου και να
περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους, για να τους θυμίσεις πόσο ευλογημένοι
είναι.
Και μην ξεχάσεις να στείλεις το ευχαριστήριό σου

Βαγγέλης Μαλανδράκης

Κάλεσμα σε μετάνοια από τις Αναστασίες

Αν καλούσα τους ανθρώπους σε μετάνοια θα τους ρωτούσα γιατί να μην είμαστε όλοι αγαπημένοι και φίλοι? Γιατί να κλέβει ο ένας από τον άλλον? Γιατί να υπάρχει ζήλια μεταξύ μας? Αναπάντητα γιατί...
Για ένα καλύτερο μέλλον λοιπόν πρέπει να σταματήσουν οι ζήλιες να μην υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε σε αντίθεση με κάποιους άλλους μεγάλους έμπορους που έχουν πάρα πολλά χρήματα.
Ας κάνουμε λοιπόν μια προσπάθεια να αλλάξουμε το αύριο που όσο πάει γίνεται και χειρότερο. Αν όλοι δίναμε κάποια από τα πράγματά μας που δεν τα χρειαζόμαστε, σε άλλους πιο φτωχούς ανθρώπους ....αν δεν κοίταζε ο καθένας τον εαυτό του και δεν μάλωναν, αν δεν υπήρχε κόντρα μεταξύ μας, η ψυχολογία θα ήταν καλύτερη μεταξύ όλων μας.

Τα λόγια μακάρι να έπιασαν χώρο στην καρδιά σας γιατί πραγματικά είναι απίστευτος ο αριθμός των ανθρώπων που είναι άνεργοι, και των ανθρώπων που δεν έχουν σπίτι...




Αναστασία Δαβίδη και Αναστασία Βενιζέλου!

Περὶ ἔρωτος, ἀγάπης καὶ ζωῆς

Ἂν ὁ Θεὸς ξεχνοῦσε γιὰ μία στιγμὴ ὅτι εἶμαι μία μαριονέτα φτιαγμένη ἀπὸ κουρέλια καὶ μοῦ χάριζε ἕνα κομμάτι ζωή, ἴσως δὲν θὰ ἔλεγα ὅλα αὐτὰ ποὺ σκέφτομαι, ἀλλὰ ἀσφαλῶς θὰ σκεφτόμουν ὅλα αὐτὰ ποὺ λέω ἐδῶ.
Θὰ ἔδινα ἀξία στὰ πράγματα, ὄχι γι᾿ αὐτὸ ποὺ ἀξίζουν, ἀλλὰ γι᾿ αὐτὸ ποὺ σημαίνουν.
Θὰ κοιμόμουν λίγο, θὰ ὀνειρευόμουν πιὸ πολύ, διότι γιὰ κάθε λεπτὸ ποὺ κλείνουμε τὰ μάτια, χάνουμε ἑξήντα δευτερόλεπτα φῶς. Θὰ συνέχιζα ὅταν οἱ ἄλλοι σταματοῦσαν, θὰ ξυπνοῦσα ὅταν οἱ ἄλλοι κοιμόταν. Θὰ ἄκουγα ὅταν οἱ ἄλλοι μιλοῦσαν καὶ πόσο θὰ ἀπολάμβανα ἕνα ὡραῖο παγωτὸ σοκολάτα!
Ἂν ὁ Θεός μου δώριζε ἕνα κομμάτι ζωή, θὰ ντυνόμουν λιτά, θὰ ξάπλωνα μπρούμυτα στὸν ἥλιο, ἀφήνοντας ἀκάλυπτο ὄχι μόνο τὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχή μου.
Θεέ μου, ἂν μποροῦσα, θὰ ἔγραφα τὸ μῖσος μου πάνω στὸν πάγο καὶ θὰ περίμενα νὰ βγεῖ ὁ ἥλιος. Θὰ ζωγράφιζα μ᾿ ἕνα ὄνειρο τοῦ Βὰν Γκὸγκ πάνω στὰ ἄστρα ἕνα ποίημα τοῦ Μπενεντέτι κι ἕνα τραγούδι τοῦ Σερρὰτ θὰ ἦταν ἡ σερενάτα ποὺ θὰ χάριζα στὴ σελήνη. Θὰ πότιζα μὲ τὰ δάκρυά μου τὰ τριαντάφυλλα, γιὰ νὰ νοιώσω τὸν πόνο ἀπὸ τ᾿ ἀγκάθια τους καὶ τὸ κοκκινωπὸ φιλὶ τῶν πετάλων τους...
Θεέ μου, ἂν εἶχα ἕνα κομμάτι ζωή... Δὲν θὰ ἄφηνα νὰ περάσει οὔτε μία μέρα χωρὶς νὰ πῶ στοὺς ἀνθρώπους ὅτι ἀγαπῶ, ὅτι τοὺς ἀγαπῶ. Θὰ ἔκανα κάθε ἄνδρα καὶ γυναῖκα νὰ πιστέψουν ὅτι εἶναι οἱ ἀγαπητοί μου καὶ θὰ ζοῦσα ἐρωτευμένος μὲ τὸν ἔρωτα.
Στοὺς ἀνθρώπους θὰ ἔδειχνα πόσο λάθος κάνουν νὰ νομίζουν ὅτι παύουν νὰ ἐρωτεύονται ὅταν γερνοῦν, χωρὶς νὰ καταλαβαίνουν ὅτι γερνοῦν ὅταν παύουν νὰ ἐρωτεύονται! Στὸ μικρὸ παιδὶ θὰ ἔδινα φτερά, ἀλλὰ θὰ τὸ ἄφηνα νὰ μάθει μόνο τοῦ νὰ πετάει. Στοὺς γέρους θὰ ἔδειχνα ὅτι τὸ θάνατο δὲν τὸν φέρνουν τὰ γηρατειὰ ἀλλὰ ἡ λήθη. Ἔμαθα τόσα πράγματα ἀπὸ σᾶς, τοὺς ἀνθρώπους... Ἔμαθα πὼς ὅλοι θέλουν νὰ ζήσουν στὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ, χωρὶς νὰ γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀληθινὴ εὐτυχία βρίσκεται στὸν τρόπο ποὺ κατεβαίνεις τὴν ἀπόκρημνη πλαγιά.
Ἔμαθα πὼς ὅταν τὸ νεογέννητο σφίγγει στὴ μικρὴ παλάμη του, γιὰ πρώτη φορά, τὸ δάχτυλο τοῦ πατέρα του, τὸ αἰχμαλωτίζει γιὰ πάντα. Ἔμαθα πὼς ὁ ἄνθρωπος δικαιοῦται νὰ κοιτᾷ τὸν ἄλλον ἀπὸ ψηλὰ μόνο ὅταν πρέπει νὰ τὸν βοηθήσει νὰ σηκωθεῖ.
Εἶναι τόσα πολλὰ τὰ πράγματα ποὺ μπόρεσα νὰ μάθω ἀπό σας, ἀλλὰ δὲν θὰ χρησιμεύσουν ἀλήθεια πολύ, γιατί ὅταν θὰ μὲ κρατοῦν κλεισμένο μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴ βαλίτσα, δυστυχῶς θὰ πεθαίνω.
Νὰ λὲς πάντα αὐτὸ ποὺ νιώθεις καὶ νὰ κάνεις πάντα αὐτὸ ποὺ σκέφτεσαι.
Ἂν ἤξερα ὅτι σήμερα θὰ ἦταν ἡ τελευταία φορὰ ποὺ θὰ σ᾿ ἔβλεπα νὰ κοιμᾶσαι, θὰ σ᾿ ἀγκάλιαζα σφιχτὰ καὶ θὰ προσευχόμουν στὸν Κύριο γιὰ νὰ μπορέσω νὰ γίνω ὁ φύλακας τῆς ψυχῆς σου.
Ἂν ἤξερα ὅτι αὐτὴ θὰ ἦταν ἡ τελευταία φορὰ ποὺ θὰ σ᾿ ἔβλεπα νὰ βγαίνεις ἀπ᾿ τὴν πόρτα, θὰ σ᾿ ἀγκάλιαζα καὶ θὰ σοῦ ῾δινα ἕνα φιλὶ καὶ θὰ σὲ φώναζα ξανά, γιὰ νὰ σοῦ δώσω κι ἄλλα.
Ἂν ἤξερα ὅτι αὐτὴ θὰ ἦταν ἡ τελευταία φορὰ ποὺ θὰ ἄκουγα τὴ φωνή σου, θὰ ἠχογραφοῦσα κάθε σου λέξη γιὰ νὰ μπορῶ νὰ τὶς ἀκούω ξανὰ καὶ ξανά.Ὑπάρχει πάντα ἕνα αὔριο καὶ ἡ ζωή μας δίνει κι ἄλλες εὐκαιρίες γιὰ νὰ κάνουμε τὰ πράγματα ὅπως πρέπει, ἀλλὰ σὲ περίπτωση ποὺ κάνω λάθος καὶ μᾶς μένει μόνο τὸ σήμερα, θά ῾θελᾳ νὰ σοῦ πῶ πόσο σ᾿ ἀγαπῶ κι ὅτι ποτὲ δὲν θὰ σὲ ξεχάσω.
Τὸ αὔριο δὲν τὸ ἔχει ἐξασφαλίσει κανείς, εἴτε νέος εἴτε γέρος.
Σήμερα μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ τελευταία φορὰ ποὺ βλέπεις τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀγαπᾷς.
Γι᾿ αὐτὸ μὴν περιμένεις ἄλλο, κάν᾿ το σήμερα, γιατί ἂν τὸ αὔριο δὲν ἔρθει ποτέ, θὰ μετανιώσεις σίγουρα γιὰ τὴ μέρα ποὺ δὲν βρῆκες χρόνο γιὰ ἕνα χαμόγελο, μία ἀγκαλιά, ἕνα φιλὶ καὶ ἤσουν πολὺ ἀπασχολημένος γιὰ νὰ κάνεις πράξη μία τελευταῖα τους ἐπιθυμία.
Κράτα αὐτοὺς ποὺ ἀγαπᾷς κοντά σου, πές τους ψιθυριστὰ πόσο πολὺ τοὺς χρειάζεσαι, ἀγάπα τους καὶ φέρσου τους καλά, βρὲς χρόνο γιὰ νὰ τοὺς πεῖς «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σὲ παρακαλῶ», «εὐχαριστῶ», κι ὅλα τὰ λόγια ἀγάπης ποὺ ξέρεις.
Κανεὶς δὲν θὰ σὲ θυμᾶται γιὰ τὶς κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα ἀπ᾿ τὸν Κύριο τὴ δύναμη καὶ τὴ σοφία γιὰ νὰ τὶς ἐκφράσεις. Δεῖξε στοὺς φίλους σου τί σημαίνουν γιὰ σένα.

Gabriel Garcia Marquez

Στην δασκάλα μου με αγάπη

Στα σχολικά μου χρόνια μέχρι τώρα η δασκάλα που μου έκανε εντύπωση ήταν η δασκάλα της Ε΄ τάξης του δημοτικού, η κυρία Βάσια.

Η κυρία Βάσια ήρθε στο σχολείο μας στο δεύτερο τρίμηνο της χρονιάς εκείνης, γιατί η πρώτη μας δασκάλα έμεινε έγκυος και έπρεπε να φύγει απ' το σχολείο μας. Η κυρία Βάσια ήταν 23 χρονών και εμείς ήμασταν η πρώτη της τάξη. Μας αγαπούσε πάρα πολύ, μας καταλάβαινε, μας έπαιρνε δωράκια τα Χριστούγεννα και το Πάσχα και μας έβαζε αυτοκολλητάκια στις φωτοτυπίες. Επίσης μας εξηγούσε καλά το μάθημα και μας έδινε δικές της φωτοτυπίες ώστε να διαβάζουμε τα πιο σημαντικά μέρη του κάθε μαθήματος.

Χαίρομαι πολύ που γνώρισα μία τόσο καλή δασκάλα και θα την θυμάμαι για πάντα!!!!


Αλεξάνδρα Βουλγαρίδη!

Στον Κο Τασόπουλο με αγάπη

Γεωγραφία και πάλι μαθαίνουμε πολλά,
με γνώσεις πολλές και μαθήματα αρκετά
σκεφτόμαστε…
και φέτος θα περάσουμε καλά!!

Βαθμούς προσπαθούμε να βγάλουμε καλούς,
γιατί αν δεν το πετύχουμε τους γονείς μας
από μακριά θα ακούς!

Φέτος με Κα. Μαστοράκη τα πάμε μια χαρά,
αλλά όλοι μας ζητάμε τον Τασόπουλο
που έφυγε μακριά!

Ελπίζουμε Κε. Τασόπουλε να μην σας κουράσαμε πολύ,
αλλά και αν το κάναμε
συγνώμη σας ζητούμε μέσα από την ψυχή!!

Πέρσι Βιολογία-Γεωγραφία μαθαίναμε μαζί,
για βουνά και οργανισμούς διαβάζαμε πολύ!
Φέτος Κε. Τασόπουλε λείψατε σε όλα τα παιδιά,
και εμείς κάθε φορά γυρνάμε στα παλιά!!

Γέλια τρελά ρίχναμε σε κάθε μάθημα,
και σας νευριάζαμε κάθε φορά!
Πέρσι σας κουράσαμε πολύ,
και γι' αυτό λυπόμαστε ακόμα πιο πολύ!

Στην μνήμη των παιδιών θα είστε για πάντα χαραγμένος,
ως δάσκαλος καλός και υπομονετικός!
Χαιρετίσματα και φιλάκια πολλά έχετε απ' όλα τα παιδιά,
και ευχόμαστε να είσαστε πάντοτε καλά!!!!


Κρίστη Βελτσάνη!

--------------------------------------------------------------------------------

Αυτό το γράμμα το αφιερώνω στον αγαπημένο μου καθηγητή τον Κ.Τασόπουλο, ο οποίος δυστυχώς φέτος δεν είναι μαζί μας, διότι πήρε σύνταξη. Ο Κ.Τασόπουλος ήταν πολύ καλός, ήταν καλόκαρδος, είχε μεγάλη υπομονή μαζί μας, ακόμη το σπουδαιότερο είναι ότι με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο μας έκανε το μάθημα χαρούμενο.! Μέσα από αυτό το γράμμα θέλω να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα αυτά που μας έμαθε και που μας έκανε να περάσουμε μια υπέροχη χρονιά.! Ο Κ.Τασόπουλος είναι ξεχωριστός,με αυτό όμως δεν θέλω να πω ότι οι άλλοι καθηγητές δεν είναι καλοί!!!


Εντιόλα Αγκο!

Οι χιουμορίστες μας ξαναχτύπησαν. Αγαπημένο προβατάκι..:))

Cartoon

Διάφορα αλλά όμορφα

diaora

Γιε μου

Ο άσωτος γιος αποφάσισε τελικά να επιστρέψει. Στην διαδρομή έβρεχε καταρρακτωδώς και τα κουρελιασμένα και κατεστραμμένα ρούχα του διόλου δεν τον προστάτευαν.

Αναγκάστηκε να καταφύγει σε μια σπηλιά περιμένοντας να κοπάσει η κακοκαιρία. Αναλογίστηκε την ζωή του. Τελικά ο εγωισμός του ήταν η αιτία για όλα αυτά. Ίσως και μια νεανική επιπολαιότητα ίσως να ήθελε να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα από όσα πίστευαν. Ήταν και αυτός ο νόμος για τα πρωτοτόκια …τι θα μπορούσε να κάνει με ένα μικρό μέρος της οικογενειακής περιουσίας αν έμενε στο πατρικό του? Το βλέμμα του σκοτείνιασε . Με πόσα όνειρα ξεκίνησε και πως κατέληξε. Να βόσκει χοίρους και να τρέφεται με «ξυλοκέρατα» . Ευτυχώς το ήξερε.!!! Ο πατέρας του θα τον περιμένει και θα τον συγχωρήσει. Πήρε θάρρος από την σκέψη αυτή. Εξάλλου δεν μπορούσαν να γίνουν χειρότερα τα πράγματα. Η βροχή είχε κοπάσει…. ξεκίνησε πάλι..

Είχε πλησιάσει αρκετά πια στο σπίτι όταν ένας ηλικιωμένος άνδρας τον συνάντησε στον δρόμο και τον κοιτούσε περίεργα και λυπημένα. Κοιτούσε τα κουρελιασμένα ρούχα τα σκισμένα παπούτσια και το άδειο δισάκι . Κοιτούσε αυτόν τον σκυφτό άνδρα με τα μακριά απεριποίητα μαλλιά.
Στάθηκε , τον πλησίασε και με μια λαχτάρα του έπιασε με στοργή τα μαλλιά και τα έκανε στην άκρη. Ήθελε να δει τα μάτια. Αντίκρισε το δακρυσμένο απελπισμένο βλέμμα του γιου του. Είδε την απελπισία και την ελπίδα μαζί στα μάτια του.
Γιε μου φώναξε και τον αγκάλιασε . Γιε μου , αγαπημένε μου.

Από τον Κωνσταντίνο Γ.

.

Η παραβολή του σπλαχνικού πατέρα σε σκίτσο.

Από την Πένυ Νικολαΐδου

Ο άσωτος υιός

Από την Πένυ Νικολαΐδου

Ο σπλαχνικός πατέρας

Ψαλμοί

• Εσένα δοξάζω Κύριε

που είσαι λαμπρός και παντοδύναμος

εσύ που φωτίζεις τον κόσμο

που εσύ δημιούργησες

μόνο με την παρουσία σου

Μεγάλος και Τρανός

είσαι εσύ Θεέ μου

και θα σε υπηρετώ

ώσπου να πεθάνω

Σε Εσένα Κύριε πιστεύουμε

όλο το Ισραήλ

που μας έσωσες απ'τη σκλαβιά μας τη σκληρή

και μας έφερες στην Παλαιστίνη

Αθ. Παπαδόπουλος

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

• Θε μου τη μανούλα μου πάντα καλά να έχεις

μα το τι τραβώ εγώ εσύ δεν το κατέχεις.

Ολημερίς με νοιάζεται το ξέρω μ'αγαπάει

μα όταν μου φωνάζει τα νεύρα μου τα σπάει.

Εγώ την αγαπώ εγώ την ελατρεύω

και όταν νιώθω ότι πονώ στην αγκαλιά της γέρνω.

Θεούλη μου παρακαλώ πάντα κοντά μου να'ναι

γιατί αν μου φύγει μια φορά εγώ καλά δεν θα'μαι

Μαρία Ιακωβίδου

Οι δυσκολίες και οι στερήσεις πολλοί πιστεύουν ότι κάνουν τους ανθρώπους καλύτερους . Συζητείστε με μεγαλύτερούς σας αυτό το θέμα.

Οι δυσκολίες και οι στερήσεις πολλοί πιστεύουν ότι κάνουν τους ανθρώπους καλύτερους . Συζητείστε με μεγαλύτερούς σας αυτό το θέμα.

Τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν τότε οι άνθρωποι ήταν πολλά.

Η φτώχεια ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Το φαγητό έφτανε ίσα -ίσα, τα ρούχα ήταν ελάχιστα. Μερικοί γονείς δεν άφηναν τα παιδιά τους να πάνε σχολείο γιατί ήθελαν να τους βοηθάνε στην κτηνοτροφία και την γεωργία αφού έτσι ήταν ο μόνος τρόπος να βρουν τα αναγκαία. Τα παπούτσια τους ήταν τρύπια και βάζανε χαρτόνι για να μην χαλάσουν περισσότερο ή τα έφτιαχναν οι ίδιοι με δέρμα από ζώα και τα δένανε με κλωστή. Οι τσάντες που είχαν για το σχολείο ήταν από πανί. Τα τετράδια έφταναν ίσα ίσα το ίδιο και τα μολύβια. Τα σχολεία ήταν ελάχιστα. Δεν υπήρχαν Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Σχολείο πήγαιναν με τα πόδια και ο δρόμος ήταν γεμάτος λάσπη. Παίζανε μόνο στο σχολείο, γιατί μετά διάβαζαν ή πήγαιναν να βοηθήσουν τους γονείς τους.

Διάβαζαν με λάμπα πετρελαίου. Αυτή μύριζε άσχημα και το αποτέλεσμα ήταν να λιποθυμούν . Διάβαζαν καθισμένοι στο κρεβάτι γιατί δεν είχαν τραπέζι για να ακουμπάνε. Έρχονταν σε επαφή με άλλους λαούς. Κατά την διάρκεια του πολέμου κρύβονταν σε γωνίες ή άνοιγαν λάκκους και έβαζαν μέσα τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους για να τους προστατεύσουν από τους εχθρούς.

Η ζωή τους ήταν πολύ δύσκολη!!!!

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΧΡΗΣΤΑΚΟΥ Α3'

Ένας νόμος σαν το Σαββατικό έτος

Έξι χρόνια θα πηγαίνετε σχολείο και δουλειά. Θα εργάζεστε σκληρά,θα είστε

υπεύθυνοι και θα κουραστείτε. Το έβδομο έτος θα είναι χρονιά ανάπαυσης

αφιερωμένη στον Κύριο και στο συνάνθρωπό σας. Αυτήν την περίοδο θα τιμάτε

τον Κύριο και θα πηγαίνετε στους ναούς. Παράλληλα θα βοηθάτε το συνάνθρωπό

σας με ο,τι ανάγκη έχει.. Επίσης θα πηγαίνετε σε ιδρύματα για ηλικιωμένους,για

παιδιά χωρίς οικογένειες και για ανθρώπους με ασθένειες. Τέλος θα γίνονται

έρανοι για ιδρύματα και παιδιά του τρίτου κόσμου καθώς και μαραθώνιοι

αγάπης. Με αυτόν τον τρόπο θα ξεκουραστείτε,θα μάθετε καινούργια πράγματα

και θα υπάρχει μια αρμονική ατμόσφαιρα αγάπης και αλληλοβοήθειας.

Ν.Μ.
ΕΡΓΑΣΙΑ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Η επιστροφή.από τον Χρήστο τον Απόλλωνα και την Αναστασία

Η επιστροφή (από την Άννα Μαρία Καργιώτη)

Ο εναγκαλισμός

Ο καλός ποιμένας από την Μαρία Λεγάκη

Η Μαρία μας διηγείται την παραβολή σε τρεις φάσεις.

• Στο πρώτο μέρος φαίνεται η αναζήτηση , κοπιώδης και δύσκολη.
• Στο δεύτερο μέρος ένας λαμπρός ήλιος φωτίζει την σκηνή. Το χαμένο πρόβατο βρέθηκε και όλοι χαίρονται.
• Κλείνοντας στο τρίτο μέρος η Μαρία μας παρουσιάζει μια γιορτή. Γιορτή για την ανεύρεση και την σωτηρία του χαμένου προβάτου.

Σκέψεις.

Υπάρχουν πάρα πολλές διατάξεις/υποδείξεις που κατά την κρίση μου θα διευκόλυναν να δείχνουμε θετική στάση προς τους ξένους που ζουν στη χώρα μας και για τον σεβασμό προς το περιβάλλον και τα ζώα.

1]

α]Περισσότερη αστυνόμευση για την εύρεση παράνομων μαγαζιών που εκμεταλλεύονται μετανάστες , οι οποίοι δουλεύουν σε αυτά τα μαγαζιά πολλές ώρες κάθε μέρα για να παίρνουν πολύ λίγα λεφτά ή για το φαγητό της ημέρας. Σε πολλές περιπτώσεις μετανάστες που ζούσαν σε άλλη χώρα διακινούνταν σε άλλες χώρες από δουλεμπόρους , οι οποίοι όταν τους πήγαιναν στην άλλη χώρα τους πουλούσαν στην μαύρη αγορά από όπου τους προμηθεύανε προς τα παράνομα μαγαζιά. Ακόμα πρέπει να γίνουν προσπάθειες για την εύρεση όλων των ξένων-μεταναστών που δεν έχουν άδεια παραμονής στην Ελλάδα για να αποκτήσουν ώστε να μπορούν να βρουν ποιο εύκολα δουλεία και μια ποιο εύκολη δουλειά αντί να δουλεύουνε υπερωρίες σε παράνομα μαγαζιά για λίγα λεφτά ή όπως ανέφερα πριν για το φαγητό της ημέρας.

β]Πρέπει να υπάρχουν σε κάθε χώρα εκτός από ορθόδοξη και καθολική εκκλησία και τζαμιά για τους μουσουλμάνους ή και αντίθετα σε μια χώρα που ζουν σχεδόν αποκλειστικά μουσουλμάνοι εκτός από τζαμί, να υπάρχει ορθόδοξη και καθολική εκκλησία για τους ορθόδοξους και καθολικούς χριστιανούς αντίστοιχα.

1]

α]Κατά την γνώμη μου πρέπει να βγει ένας νόμος ο οποίος θα απαγορεύει την χρήση αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού π.χ. μέχρι χίλια εξακόσια κυβικά εκατοστά, εκτός από τα επαγγελματικά, με εξαίρεση όλα τα ταξί που είναι ο λεγόμενος καρκίνος της Αθήνας , με αποτέλεσμα σε αρκετά μεγάλο ποσοστό την μείωση των ρύπων που παράγει κάθε μικρή αλλά και μεγάλη κυρίως πόλη. Επίσης να υπάρχουν μεγάλα πρόστιμα για τα εργοστάσια που θα βρίσκονται να παράγουν αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού παράνομα και για τους ιδιοκτήτες που θα έχουν στη διάθεσή τους τέτοια αυτοκίνητα παράνομα.

β]Δημιουργία περισσότερων οργανώσεων από το κράτος που θα προστατεύουν τα ζώα, αύξηση της ακτοφυλακής για την εύρεση ψαράδων που ψαρεύουν παράνομα π.χ. με αθερινόδιχτο και έτσι σκοτώνουν το γόνο. Μια ακόμα παράβαση είναι η υπεραλίευση των ζώων υπό εξαφάνιση. Ακόμα πολλοί παράνομοι ψαράδες χρησιμοποιούν δυναμίτες για να πιάσουν ποιο εύκολα ψάρια αλλά αυτό κάνει μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή του τοπίου.

Στα παλιά χρόνια, στην εποχή όπου ζούσαν οι παππούδες μας υπήρχαν πάρα πολλές δυσκολίες στην επιβίωση όπως:

1 )Η φτώχεια-έλλειψη τροφής-νερού-ρούχων κ.ά.

2 )Η παιδεία-πολλά παιδιά εκείνη την εποχή δεν είχαν πρόσβαση στην μάθηση γιατί

α] Δεν υπήρχαν αρκετά σχολεία και δάσκαλοι ,

β] Πολλοί γονείς έδιναν δώρα στα παιδιά τους, όπως ποδήλατα για να μην πάνε σχολείο και να βοηθάνε σε διάφορες δουλειές, όπως να προσέχουν τα ζώα.

3 ) Η βιοπάλη-πολλά παιδιά δούλευαν εκείνη την εποχή σαν σκληρά εργαζόμενοι για λίγα λεφτά ή για το φαγητό της ημέρας.

4 )Ο πόλεμος-πολλοί από τους παππούδες μας έζησαν στην εποχή του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, το οποίο γεγονός συντέλεσε σε ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα-εμπόδιο για την επιβίωσή τους.

Ωστόσο λέγεται ότι οι δυσκολίες και οι στερήσεις μπορούν να παίξουν θετικό ρόλο στην ζωή μας. Ρώτησα τους παππούδες μου που έζησαν σε εκείνη την εποχή για αυτό το θέμα και η άποψή τους είναι: ότι μεν ήταν δύσκολα εκείνα τα χρόνια αλλά σίγουρα τους βοήθησαν στα επόμενα χρόνια και στις δυσκολίες που πέρασαν αργότερα. Γιατί ήξεραν ποιες ήταν οι δυσκολίες και με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να τις αντιμετωπίσουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα που θα είχε κάποιος, αν ήταν καλομαθημένος και είχε συνηθίσει να τα έχει όλα, χωρίς να του λείπει τίποτα.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΟΥΛΙΔΗΣ

---------------------------------------------------------------------------------

Οι διατάξεις για το περιβάλλον και τα ζώα θα πρέπει να αναφέρονται:

• Στην άμεση προστασία του περιβάλλοντος και στην ευθύνη των πολιτών για αυτό.
• Στην προσπάθεια για τη διατήρηση διάφορων μορφών ζωής που τείνουν προς εξαφάνιση.
• Στην προστασία και φροντίδα αδέσποτων ζώων.
• Στην επιβολή αυστηρών ποινών σε όποιον στρέφεται εναντίον του περιβάλλοντος και του ζωικού βασιλείου

Από τον Άγγελο Θεοδωρόπουλο.

Έχουν χιούμορ και ταλέντο οι φίλοι μας.

Εδώ βλέπετε μια "περίεργη " εκδοχή της παραβολής του καλού ποιμένα. Στο "πριν" ο αμνός θεωρείται χαμένος και αυτό υποδηλώνεται από την κουδούνα στο μνήμα. :)) . Στο μετά ο "ποιμήν" έχει βρει το χαμένο πρόβατο και έχει ανάψει και ένα τσιγάρο γεμάτος ικανοποίηση.

Πολύ καλό.

Η σκηνή της επιστροφής του ασώτου υιού .

Χριστίνα Κάτσα - Μπαρδάκης Φοίβος - Δημήτρης Νάνος.

Σαν από θαύμα , σαν σωτηρία , σαν συγχώρεση.

Ήταν απόγευμα . Ο πατέρας θαρρούσα οτι θα είναι σπίτι. Πλησίαζα σέρνοντας τα πόδια μου. Το κρύο και η παγωνιά ήταν ανυπόφορα.

Καλά να πάθω. Αυτή είναι η τιμωρία μου , αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος προς την σωτηρία μου.... σκεφτόμουν ώσπου ξαφνικά ένα φως μόλις που διακρινόταν στην ομίχλη. Ήταν το φως από το σπίτι μου όταν ο πατέρας άνοιξε την εξώπορτα. Έτρεξα , φοβόμουν μήπως κλείσει για πάντα, και όταν έφτασα κοντά και με αναγνώρισε έτρεξε σε μένα , εγώ με όση δύναμη μου απέμενε σηκώθηκα έκανα δυο βήματα και έπεσα στα γόνατα και στην αγκαλιά του.

Πατέρα συγχώρεσέ με , το ξέρω το λάθος μου , αμάρτησα απέναντι στο Θεό και σε σένα , δεν μου αξίζει να λέγομαι γιος σου.

Αυτή η αγκαλιά και η αγάπη και η χαρά και η αγαλλίαση με άλλαξαν και με λύτρωσαν αλλά μαζί με εμάς και η φύση άλλαξε. Σαν από θαύμα η ομίχλη διαλύθηκε και γύρω μας το χιόνι έλιωσε και από την γη βλάστησαν μικρά αγριολούλουδα που άνθισαν και μια εξαίσια μυρωδιά έδωσε στο τοπίο παραδεισένια υπόσταση. Σαν από θαύμα σαν σωτηρία σαν συγχώρεση.

Ο πατέρας συγκινημένος με φίλησε και με καλωσόρισε στο δρόμο του Θεού , της αγάπης της καταλλαγής της συμφιλίωσης και της ειρήνης.

Με έντυσε σαν βασιλόπουλο , αυτό ήμουν για αυτόν, και έκανε γιορτή μεγάλη για την επιστροφή μου. Τι κρίμα , ο άλλος μου αδελφός ήταν απών.

Από την Ειρήνη Κ.

Η επιστροφή (από την Δανάη Π.)

Είναι σούρουπο. Χιόνι καλύπτει τα δένδρα και τα βουνά. Δεν υπάρχει ψυχή σε αυτόν τον τόπο. Κανένα πουλί, κανένα ζώο. Το μόνο που ακούγεται είναι ο ήχος του αέρα που δυνατά διαπερνά τα γυμνά κλαδιά και παγώνει τα πάντα. Κάθε χιονονιφάδα που ακουμπά το δέρμα του είναι πιο παγωμένη από την προηγούμενη. βαδίζει αργά με κόπο, δεν βλέπει τις καλυμμένες από χιόνι πέτρες και σκοντάφτει.

Ταξιδεύει μέρες τώρα. Δεν έχει φαγητό ούτε χρήματα. Πως φέρθηκε τόσο ανόητα? αναρωτιέται.. Αν θυμάται καλά , πίσω από αυτόν τον λόφο…. εκεί πρέπει να είναι… Ανεβαίνει με κόπο. Κουράζεται. Είναι κοπιαστική η ανάβαση σε παγωμένο δρόμο. Ανεβαίνει . Ένα φως στο βάθος. Ένα φωτισμένο από το τζάκι παράθυρο και καπνός από ξύλα που καίγονται. ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ… αυτό.. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και συνεχίζει εξαντλημένος πια , κατάκοπος. Τώρα το σπίτι είναι λίγα μέτρα μακριά και πλησιάζει…αλλά διστάζει. Και αν δεν τον συγχωρήσει? αν τον έχει ξεχάσει? Στο σπίτι ακούγονται πια οι φωνές. Μήπως να γύριζε πίσω?

Ακούγεται το γαύγισμα ενός σκύλου. Αυτός τουλάχιστον τον θυμήθηκε. Η πόρτα του σπιτιού ανοίγει και ένας ηλικιωμένος βγαίνει στο κατώφλι κοιτάζοντας απορημένος. Ποιος να είναι? Γιατί γαβγίζει ο σκύλος? Λες? ? ?

Στο βάθος , έχει σκοτεινιάσει για τα καλά πια , μια γνώριμη φιγούρα. Δεν πιστεύει στα μάτια του. Ξανακοιτά .. λες? λες να είναι αυτός που περίμενε?

Τον αναγνωρίζει , αυτός είναι , ο γιος του. Τρέχει γεμάτος χαρά και τον αγκαλιάζει. Τον καταφιλά , τον στηρίζει. προστάζει τους υπηρέτες να του φέρουν ρούχα , παπούτσια , να σφάξουν το μοσχάρι το σιτευτό. να γιορτάσουν γιατί αυτός ο γιος του ήταν χαμένος και βρέθηκε ήταν νεκρός και αναστήθηκε.

Η επιστροφή.

Ήταν κουρασμένος. Βαδίζει τέσσερα ημερόνυχτα στην αδιάβατη έρημο . Την νύχτα η άμμος τρυπούσε τα πόδια σαν μικροσκοπικές βελόνες. Την ημέρα η ανυπόφορη ζέστη ο καυτός ήλιος και η μυρωδιά του σώματός του ,του έφερνε ζάλη.

Δυο φορές έπεσε σήμερα . Το λιγοστό νερό στο παγούρι του χύθηκε. Τώρα πια δεν έχει ούτε σταγόνα και το φαγητό λιγοστό.

Η έρημος (της ψυχής του?) μπροστά του απέραντη , αχανής γεμάτη αμμόλοφους και σκορπιούς. Μια ελπίδα είχε πια για να ζήσει. Ή να βρει μια όαση ή να βρει την χαμένη του ζωή (το ίδιο είναι).

Η μέρα τον αποχαιρετούσε , ο καυτός ήλιος δεν έκαιγε τόσο πια και σιγά σιγά την θέση του πήρε το φεγγάρι. Μια λαμπρή πανσέληνος , ένα χρυσό πιάτο στο τραπέζι του ουρανού. Τον φώτιζε και τον ταξίδευε μαζί με ένα τσούρμο πυγολαμπίδες που τις έλκυε το πείσμα και η επιμονή του παιδιού που θέλει να αλλάξει τη ζωή του.

Περπατούσε …περπατούσε ..ώρες , τόσο που πια δεν ένιωθε τα πόδια του. Περπατούσε ..αλλά δεν έβλεπε τίποτα. Ούτε όαση ούτε σπίτι ούτε τον δρόμο για την χαμένη του παλιά ζωή…..

Διψούσε….το αισθανόταν …θα πέθαινε εκεί στην έρημο , αποκαμωμένος , μόνος , ντροπιασμένος για την ζωή που έζησε , χωρίς φίλους, χωρίς οικογένεια. Σηκώθηκε όμως , τίναξε δυο σκορπιούς που είχαν ανέβει πάνω του και προχώρησε. Δεν άντεξε, κατέρρευσε .

Ξύπνησε όμως ξανά. Κάποιος του ζέσταινε την ελπίδα στο χέρι , τον κοίταζε δακρυσμένος και δεν μπορούσε να μιλήσει σαν κάποιος να του έκοψε την γλώσσα. Κοίταζε και προσπαθούσε να θυμηθεί. Προσπαθούσε να θυμηθεί και να χαρεί. Τον αναγνώρισε . Ο πατέρας του . Τον θυμήθηκε . Τον αγκάλιασε και τον φίλησε. Αφέθηκε. λυτρώθηκε.

Χάρηκε , μαζί του και η φύση όλη. Στην μέση του πουθενά , ξαφνικά και απρόσμενα η γη σείστηκε , από την καυτή άμμο ανάβλυσε νερό. Καθαρό και διάφανο σχημάτισε ποτάμι που παρέσυρε το παρελθόν. Ό,τι ήθελε να ξεχάσει, να κρύψει. Χάθηκαν όλα. Τα λάθη , οι αποτυχίες , οι ντροπές. Λουτρό παλιγγενεσίας , ανακαίνισης , σωτηρίας.

Ήπιαν και ξεδίψασαν και αγκαλιασμένοι , πατέρας και γιος προχώρησαν στην σκηνή του σωτήρα. Λίγο πιο εκεί , πίσω από κάτι αμμόλοφους….

Από τον Αντώνη Τσαντήλα - SAR

Δαβίδ

Ιερουσαλήμ

Ο Δαβίδ συλλογιζόμενος το λάθος του.
Από τον Ηλία Καούρα Α4

Δαβίδ

Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Ερυθρός Σταυρός και η Ερυθρά Ημισέληνος, τα δυο βασικά σύμβολα του Κινήματος.

Το Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου, που ονομάζεται χάριν συντομίας Ερυθρός Σταυρός, αποτελεί ανθρωπιστικό κίνημα και περιλαμβάνει σήμερα ένα πλήθος οργανώσεων με κοινούς σκοπούς. Το απαρτίζουν η Διεθνής Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού, η Διεθνής Ομοσπονδία Συλλόγων Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου και 175 Εθνικοί Σύλλογοι Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου. Η παλαιότερη οργάνωση στους κόλπους του κινήματος είναι η Διεθνής Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού, η οποία ιδρύθηκε το 1863 ως ιδιωτική ανθρωπιστική οργάνωση από πέντε επιφανείς πολίτες της Γενεύης. Η αρχική της ονομασία ήταν "Διεθνής Επιτροπή για την ανακούφιση των τραυματιών" και έλαβε το σημερινό της όνομα το 1876.

Το 1864 με την παρότρυνση της Επιτροπής και με πρωτοβουλία της ελβετικής κυβέρνησης οργανώθηκε μια διεθνής διπλωματική διάσκεψη η οποία ενέκρινε τη Συνθήκη της Γενεύης για τη βελτίωση της τύχης των τραυματιών και των αιχμαλώτων του πολέμου. Η συνθήκη αυτή εδραίωσε την υποχρέωση βοήθειας και θεραπείας προς τους τραυματίες και αρρώστους οποιασδήποτε εθνικότητας καθώς και την ουδετερότητα των στρατιωτικών νοσοκομείων, ασθενοφόρων και υγειονομικού προσωπικού.

Υιοθέτησε το σήμα του κόκκινου σταυρού σε λευκό φόντο, που ισχύει σ' ολόκληρο τον κόσμο και είναι εύκολα αναγνωρίσιμο. Το σύμβολο του κόκκινου (ερυθρού) σταυρού επιλέχθηκε προς τιμήν της Ελβετίας, ουδέτερης χώρας που φιλοξένησε το συνέδριο, αντιστρέφοντας τα χρώματα της σημαίας της.

Την ίδια χρονιά ιδρύθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες οι πρώτοι Εθνικοί Σύλλογοι Ερυθρού Σταυρού.

Το 1877, κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου, η Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως στη συνέχεια και όλες οι μουσουλμανικές χώρες, αποφάσισε να υιοθετήσει αντί για το σταυρό, που είναι χριστιανικό σύμβολο, την κόκκινη ημισέληνο. Η επίσημη αναγνώριση της Ερυθράς Ημισελήνου έγινε το 1929 με την τροποποίηση του καταστατικού της Συνθήκης της Γενεύης.

Το Ισραήλ χρησιμοποιεί ως σύμβολο το κόκκινο αστέρι του Δαβίδ.

Στις μέρες μας ο Ερυθρός Σταυρός, εκτός από την περίθαλψη των τραυματιών και την προστασία των αιχμαλώτων πολέμου, ασχολείται και με τους πρόσφυγες. Παρεμβαίνει επίσης και σ' όλο τον κόσμο, σε περιπτώσεις καταστροφών

Από τον Κώστα Μπριασούλη

ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ

Στην προηγούμενή μου εργασία, Δεκάλογος για την τάξη, είχα αναφέρει ως δέκατο λόγο ότι δεν πρέπει να απογοητευόμαστε από τις δυσκολίες, γιατί αυτές μας δυναμώνουν.

Η άποψή μου, γενικότερα, είναι ότι τόσο οι στερήσεις όσο και οι δυσκολίες μπορούν να παίξουν θετικό ρόλο στη ζωή του κάθε ανθρώπου και να ενδυναμώσουν το χαρακτήρα του.

Αυτές τον σπρώχνουν σ' έναν αγώνα για πρόοδο και δημιουργία και τον βοηθούν ν' ανακαλύψει δυνάμεις του εαυτού του που διαφορετικά ίσως να μην τις μάθαινε ποτέ. Προσπαθώντας να ξεπεράσει τις δυσκολίες χρησιμοποιεί περισσότερο το μυαλό του και οπλίζεται με υπομονή, θέληση και δύναμη. Το κάθε εμπόδιο είναι μια πρόκληση και μια νέα αφετηρία για αγώνα.

Αν όμως όλα στη ζωή ήταν εύκολα και τακτοποιημένα για ποιο λόγο θα έπρεπε ν' αγωνιστεί και να κουραστεί; Πώς θα καταλάβαινε τότε την αξία της προσπάθειας και της επιτυχίας; Τι νόημα θα είχε ο αγώνας;

Θα αναφέρω τώρα αποσπάσματα από έργα συγγραφέων που ενισχύουν την άποψή μου.

Το ένα είναι από τον "Πλούτο" του Αριστοφάνη όπου παρουσιάζεται η Πενία (=Φτώχεια) να λέει ότι η στέρηση είναι το κίνητρο της ανθρώπινης δημιουργίας, ενώ ο Πλούτος αποτρέπει τους ανθρώπους από τη γνώση, τη δημιουργία και την προσπάθεια.

Το άλλο είναι από το το μυθιστόρημα "Youth" του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας (το 2003) Νοτιοαφρικανού συγγραφέα J. M. Goetzee, που λέει ότι η ανέχεια είναι το σχολείο της ψυχής κι ότι δυναμώνει κάποιον για το μέλλον.

Πενία:<<Είμαι η μόνη των αγαθών σας αιτία και ζείτε καλά εξαιτίας μου μόνο>>.

<<Όμως με μένα εύκολα βρίσκεις όσα χρειάζεσαι γιατί εγώ κάθομαι στο νου του τεχνίτη όπως κυρά τον αναγκάζω να ψάξει και τρόπο να βρει και ανάγκες και φτώχεια να λύσει>>.

"Happiness, he tells himself, teaches one nothing. Misery, on other hand, steelw one for the future.

Misery, is a school for the soul. From the waters of misery one emerges on the far bank purified, strong, ready to take up again the challenges of a life of art".

Βασίλης Παπαθανασίου Α'3

Νομοθετούμε 1. !!!

Κάθε μήνα οι πολίτες που έχουν υψηλό εισόδημα (πάνω από 2.000€) να δίνουν το 10% απ’ αυτό, στον οργανισμό της Unicef βοηθώντας την έτσι να συνεχίσει το καταπληκτικό έργο που πραγματοποιεί φροντίζοντας εκατομμύρια παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Κάθε Χριστούγεννα οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταβάλλουν ένα ποσό με στόχο τη δημιουργία σχολείων και κέντρων εκπαίδευσης στις χώρες του τρίτου κόσμου στις οποίες το επίπεδο αναλφαβητισμού είναι υψηλό. ΓΙΑΤΙ Ο ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΡΩΠΟΣ

Το μήνυμα τού George Carlin.

(Η γυναίκα του "έφυγε"...και ο George την ακολούθησε την ίδια χρονιά, τον Ιούλιο τού 2008).
Στον George Carlin (όσοι δεν τον γνωρίζουν, ήταν κωμικός στις δεκαετίες τού '70 και τού ΄80) η πλούσια ψυχική του διάθεση τού επέτρεπε να γράφει δυναμικά αλλά και διαχρονικά μηνύματα όπως το παρακάτω επειδή ό,τι έλεγε και έγραφε έβγαινε σαν... χείμαρρος μέσα από την καρδιά του.

Το παράδοξο των καιρών μας είναι, ότι:

Ενώ έχουμε οικοδομήσει ουρανοξύστες, η διάθεση μας είναι χαμηλή, όσο ένα μονόροφο σπίτι.
Ενώ έχουμε κατασκευάσει δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, είμαστε στενόμυαλοι και οι αντιλήψεις μας πιο στενές κι' από ένα σοκάκι.
Ενώ καταναλώνουμε περισσότερα, διαθέτουμε λιγότερα.
Ενώ αγοράζουμε περισσότερα, τ' απολαμβάνουμε λιγότερο.
Ενώ έχουμε μεγαλύτερα σπίτια, οι οικογένειές μας είναι μικρότερες.

Ενώ έχουμε στη διάθεσή μας περισσότερες ευκολίες, ο ελεύθερος χρόνος μας είναι ανύπαρκτος.
Ενώ υπάρχουν περισσότερα διπλώματα, και περισσότερες γνώσεις, η κοινή λογική είναι δυσεύρετη όπως λιγότερη είναι και η κρίση.
Ενώ υπάρχουν περισσότεροι ειδικοί, τα προβλήματα είναι περισσότερα.
Ενώ υπάρχουν περισσότεροι γιατροί, η υγεία τού σύγχρονου ανθρώπου (πνευματική και σωματική) είναι αρρωστημένη και εξαρτάται από κάθε είδους φάρμακα και ψυχοφάρμακα.
Πίνουμε πολύ, καπνίζουμε πολύ, ξοδεύουμε σπάταλα, αλλά τσιγκουνευόμαστε το γέλιο.

Οδηγούμε γρήγορα, αλλά σκαφτόμαστε αργά, Η κάθε είδους πείνα μας εξοργίζει και μας κάνει να οδηγούμε απερίσκεπτα με τα ηχεία στο... διαπασών.
Ξενυχτάμε, τάχα, για να χαλαρώσουμε, αλλά το πρωί ξυπνάμε πιο κουρασμένοι και κακό- κέφι.. Δεν έχουμε χρόνο για διάβασμα, αλλά αρκετό για την τηλεόραση και πολύ λίγο για να προσευχηθούμε.
Έχουμε πολλαπλασιάσει την περιουσία μας εις βάρος των αξιών.
Πολυλογούμε, ακατάπαυστα, αγαπάμε σπάνια και μισούμε.... συχνότατα.

Έχουμε μάθει πως να επιβιώνουμε, αλλά όχι να ζούμε.
Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή, αλλά όχι ζωή στα χρόνια.
Πήγαμε -ήρθαμε στο φεγγάρι, αλλά υπάρχει πρόβλημα προκειμένου να διασχίσουμε τον δρόμο για να συναντήσουμε τον νέο μας γείτονα.
Κατακτήσαμε το διάστημα, αλλά δεν έχουμε καταφέρει να κατακτήσουμε τον εαυτό μας.
Κάνουμε μεγαλύτερα πράγματα, αλλά όχι καλύτερα.
Προσπαθούμε να καθαρίσουμε την ατμόσφαιρα, έχοντας δηλητηριασμένη την ψυχή μας.

Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι τις προκαταλήψεις μας.
Γράφουμε περισσότερο, αλλά μαθαίνουμε λιγότερα.
Σχεδιάζουμε περισσότερα, αλλά επιτυγχάνουμε λιγότερα.
Μάθαμε να βιαζόμαστε, αλλά όχι να υπομένουμε και να... επιμένουμε.
Κατασκευάσαμε περισσότερα computers για να αποθηκεύουμε πληροφορίες, να παράγουμε περισσότερα αντίγραφα, αλλά επικοινωνούμε όλο και λιγότερο.
Βρισκόμαστε στην εποχή των γρήγορων τροφών, αλλά και τής αργής χώνευσής τους.

Είμαστε μεγαλόσωμοι, αλλά μικρόσωμοι στην προσωπικότητα. έχουμε μεγάλα έσοδα και επιφανειακές σχέσεις.
Ζούμε στην εποχή των δύο μισθών, αλλά περισσοτέρων διαζυγίων, πολυτελή σπίτια, αλλά διαλυμένα σπίτια.
Ταξιδεύουμε περισσότερο, αλλά τα ταξίδια είναι πολύ σύντομα.
Χρησιμοποιούμε σερβιέτες τής μιας χρήσης, αλλά έχουμε πετάξει στα σκουπίδια την ηθική ενώ οι γνωριμίες μας διαρκούν μια βραδιά.
Οι περισσότεροι πάσχουν από παχυσαρκία και προσπαθούν με χάπια να βρουν τη χαρά, την ησυχία, μα και τον θάνατο.

Είναι η εποχή τής επίδειξης, μα όχι τής σύνεσης.
Στις μέρες μας η τεχνολογία μπορεί να σου φέρει αυτό το γράμμα στην οθόνη τού Υπολογιστή σου όπου και μπορείς να επιλέξεις αν θα το κρατήσεις ή θα το πετάξεις στα σκουπίδια διαγράφοντάς το μ' ένα "κλικ".
Μην ξεχνάς, να διαθέτεις περισσότερο χρόνο για τους αγαπημένους σου επειδή δεν πρόκειται να είναι για πάντα κοντά σου.
Μην ξεχνάς, να λες μια καλή κουβέντα στο μικρό που σε θαυμάζει, διότι σύντομα αυτό το μικρό παιδί θα μεγαλώσει και θα είναι ο... διπλανός σου.
Μην ξεχνάς ν' ανοίγεις τη ζεστή σου αγκαλιά σε όποιον βρίσκεται δίπλα σου επειδή αυτή είναι ο μόνος θησαυρός που μπορείς να δώσεις από τα βάθη τής καρδιά σου χωρίς να σου κοστίσει μια... δεκάρα.

Να θυμάσαι να λες, πάντα στον σύντροφό σου «Σ' αγαπώ» και σ' όποιον αγαπάς, με ζέστη και αίσθηση. ΄Ενα φιλί κι' ένα αγκάλιασμα "μαντάρει" κάθε σχίσιμο που βγαίνει από μέσα από την πληγωμένη σου ψυχή.
Να θυμάσαι να κρατάς το χέρι τού αγαπημένου σου και να απολαμβάνεις τη στιγμή επειδή κάποια μέρα το πρόσωπο αυτό δεν θα βρίσκεται δίπλα σου.
Διέθετε χρόνο για την αγάπη και τον καλό λόγο, όπως επίσης και για κάθε καλή σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό.

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ, Ο,ΤΙ!

Η ζωή δεν μετριέται με τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που αυτές.... "κόβονται".