H προγιαγιά μου Καλλιόπη έζησε και μεγάλωσε με τα τέσσερα αδέλφια της στην Κωνσταντινούπολη στη συνοικία Καντίκοϋ. Ζούσαν σε μια διώροφη οικία η οποία σωζόταν έως το 1984.
Η Καλλιόπη παντρεύτηκε τον Γεώργιο Δούκα , ιδιοκτήτη γνωστού ζαχαροπλαστείου στη Πόλη , ο οποίος καταγόταν από τη Βόρεια Ήπειρο. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά . Όταν η κατάσταση δυσκόλεψε από τους Τούρκους το έτος, 1928, αποφάσισαν να φύγουν οικογενειακώς για τη Βόρεια Ήπειρο , πατρίδα του συζύγου της. Όμως εκεί ο σύζυγος πέθανε και η προ γιαγιά μου αναγκάστηκε να έλθει με τα τρία παιδιά της στο Λουτράκι , όπου ήταν συγκεντρωμένοι πολλοί πρόσφυγες από την Σμύρνη και τη Μικρά Ασία. Εκεί γνώρισε το Πολυχρόνη Δερδερά ο οποίος είχε έρθει από το Πόντο και που ήθελε να τη προστατέψει από τους ξένους και γι΄ αυτό τη παντρεύτηκε, για να μην την εκμεταλλευτούν .
Αργότερα το Ελληνικό κράτος μοίρασε στους πρόσφυγες οικόπεδα σε διάφορες περιοχές. Στη Καλλιόπη που ήταν σε ηλικία 28 ετών , δώσανε ένα οικόπεδο στη καταπράσινη τότε Καλογρέζα , στις λεγόμενες παράγκες. Με τον Πολυχρόνη κάνανε άλλα τέσσερα παιδιά, όμως τα δυο πέθαναν σε νεαρή ηλικία. Η γιαγιά μου έκτισε εκεί ένα διώροφο σπίτι και όταν γεννήθηκε η μαμά μου έχτισε άλλο ένα όροφο. Εκεί κατοικούμε τώρα. Άρα είμαστε από τους πρώτους κατοίκους της Καλογρέζας.
Από τον Αντώνη Τσαντήλα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment