20.2.10

Προλαβαίνουμε να σωθούμε;




Κάποιος είχε πει πως οι καταστάσεις τις οποίες βιώνουμε, είναι καθορισμένες από τις προτιμήσεις που συνειδητά ή ασυνείδητα κάναμε . Πολλές κακές επιλογές κάναμε λοιπόν.
Σαν σκεφτείς ότι ο πλανήτης καταστρέφεται, όχι μόνο περιβαλλοντικά, αλλά και (κυρίως και πρωτευόντως) ηθικά. Κάθε μέρα φωνές, οιμωγές ουρανομήκεις, Ιερεμιάδες , κραυγάζουν και ουρλιάζουν, για το χαμένο όνειρο, τη νεκρή ελπίδα, τον ξεχασμένο παράδεισο. Ο άνεμος δεν κοπάζει στο ελάχιστο κι έτσι ,παίρνει η φωτιά ξάναμμα, στάχτες και κάφτρες ξεπηδούν καίγοντας ως τ΄αστραφτερά αστέρια.Η θάλασσα φουσκώνει και πνίγει τη γη, ο ήλιος χλωμιάζει, το φεγγάρι σβήνει, το ποτάμι δεν δροσίζει, παγώνει στο διάβα του.Το βέλος λοξοδρομεί και χτυπάει κατάστηθα. Ο λύκος αλυχτά στο αφέγγαρο δειλινό, κλαίει για το χαμό .Η ψυχή πετά ψηλά ξεριζώνοντας τα δέντρα, ρουφώντας τα ποτάμια, σκίζοντας τη γη στα δυο , θάβοντας τις αναμνήσεις.
Κήρυκες ,λίγοι ευαίσθητοι και σπάνιοι άνθρωποι που βλέποντας την καταστροφή, βγαίνουν και φωνάζουν, όμως .... χωρίς πνοή: το σβήσιμο του πάθους, το θάνατο του έρωτα, τη λήθη του μυαλού, το σταμάτημα του γέλιου.


Προλαβαίνουμε να σωθούμε;

5 comments:

Δημήτρης said...

ΑΠΙΘΑΝΟ. ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.

Γιάννης Τζωρτζάκης said...

Είναι δυνατόν να το έγραψε αυτό μαθήτρια;
Και γ Λυκείου να είναι, πάλι απίστευτο είναι.
Μπράβο

ΒΑΡΒΑΡΑ said...

Ευχαριστώ πολύ!

Anonymous said...

Πραγματικα ομορφα λογια που φανερωνουν την αληθεια.Επιτρεψε μου ομως να πω οτι η ηθικη παρακμη της εποχης μας ειχε ως αποτελεσμα τη περιβαντολλογικη καταστροφη που σιγα σιγα τη βιωνουμε.

An English teacher said...

Δεν έχω ξανακούσει/ διαβάσει πιο ποιητική, γλαφυρή και παραστατική περιγραφή της σημερινής παρακμής.
Μπράβο σου, Βαρβάρα!
Το κείμενό σου είναι wonderful (υπέροχο), γιατί προφανώς εσύ είσαι ένα παιδί-wonder (θαύμα).