2.3.10

Για τούτα θα θρηνήσω και θα κλάψω

Θα θρηνήσω για τα ορφανά παιδιά της Αϊτής που έμειναν να κοιτούν σαστισμένα τα χαλάσματα του καταστροφικού σεισμού και να περιμένουν τους γονείς τους. Για αυτούς επίσης που ζητούν νερό και φαγητό και δεν στεγνώνουν τα μάτια τους από τα δάκρυα. Θα κλάψω για το 1.000.000.000 ανθρώπων του πλανήτη που δεν έχουν πόσιμο νερό. Θα κλάψω για τα παιδιά που δεν ένοιωσαν παιδιά, που αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν για να ζήσουν και να δουλέψουν σε άσχημες συνθήκες. Θα κλάψω για τα δένδρα, τις πλαγές και τα βουνά που κάηκαν και για τα ζώα που εξαφανίστηκαν μαζί τους. Θα κλάψω για το περιβάλλον και τον αέρα που αναπνέουμε, για την υπερθέρμανση του πλανήτη και το λιώσιμο των πάγων. Θα θρηνήσω για τον άνθρωπο που ευθύνεται για όλα αυτά που ο Θεός του έδωσε απλόχερα να τα διαχειριστεί αλλά αυτός μάλλον απέτυχε!!!!!!
Από Σταυριάννα Πάριου

4 comments:

Δημήτρης said...

Συγχαρητήρια. Μπράβο. Για τις ιδέες σου, για τον λόγο σου και για την πρώτη σου ανάρτηση. Μπράβο και πάλι.

Anonymous said...

Μέσα σε λίγες γραμμές...τόσες αλήθειες και τόση συγκίνηση....Μπράβο σου και να συνεχίσεις έτσι!!

Γιούλη Παντίδου said...

Κι εμείς οι μεγάλοι τι κάνουμε για τα παιδιά μας που νιώθουν έτσι;
Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα...

Anonymous said...

Πολύ ωραίο...
Με έντονη λογοεχνικότητα...
Συγκινητικό...