O καημένος μαθητής του Χριστού,ο Πέτρος.Μόλις κατάλαβε με το λάλημα του πετεινού,όπως του είχε πει ο κύριος του, έτρεξε προς την κοντινότερη πηγή για να κλάψει. Ήταν πολύ στεναχωρημένος,σπάραζε η καρδιά του.Ήξερε ότι αυτό που έκανε, ήταν λάθος και όμως το είχε προβλέψει ο δάσκαλος του,που ώρα πήγαινε για να πεθάνει.Έφτασε στην πηγή που υπήρχε μέσα στο δασάκι και κάθισε σε μια πέτρα δίπλα για να σκεφτεί πως θα διόρθωνε το λάθος του.Έσκυψε πάνω από τα νερά της λίμνης και ένα δάκρυ τάραξε το νερό.
Ξαφνικά ο τοπος φωτιστηκε με ηλιο και μια ηλιαχτιδα απο τα συννεφα εριξε το φως της στο ποταμι.Ο Πέτρος τρομαγμένος τα είχε χαμένα και ετοιμάστηκε να φύγει.Όμως ακούστηκε μία φωνή από τον ουρανό που τον ακινητοποίησε.
"Πέτρο,αντί να κλαις για αυτό που έκανες πήγαινε να το διορθώσεις. Πήγαινε και πες σε όλους στη πλατεία ότι είσαι ο Πέτρος,ο μαθητής του Χριστού".
Ήταν ο Θεός.Ο Πέτρος απάντησε:"θα κάνω το θέλημα σου Κύριε".Μόλις το είπε αυτό,όλα ξανάγιναν κανονικά.Τώρα ήταν σίγουρος για τον εαυτό του και βάδισε προς την πόλη.
No comments:
Post a Comment