Η ζωή ενός πρόσφυγα είναι πάντα δύσκολη . Στην αρχή ο αγώνας για επιβίωση, ύστερα ο αγώνας για ένταξη και αποδοχή, και πάντα η σκέψη πίσω στην πατρίδα, στους γονείς που άφησε εκεί , ίσως στη γυναίκα ή στα παιδιά, και στην περίπτωση του Παλαιστίνιου Ζαχήλ στον αγώνα των συμπατριωτών του για αξιοπρέπεια και ελευθερία. Πολιτικός πρόσφυγας ο Ζαχήλ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Παλαιστίνη , επειδή ήταν χαρακτηρισμένος ως τρομοκράτης από ξένες δυνάμεις. Επτά χρόνια στην Ελλάδα , έγινε η δεύτερη πατρίδα του. Τον πληγώνει όμως γιατί αν και έχει τελειώσει ιατρική του είναι αδύνατο να ασκήσει εδώ το επάγγελμά του…Κάποια χαρτιά του λένε ότι λείπουν…Βρήκε δουλειά ως νοσοκόμος , μέχρι να βρει εκείνα τα «χαρτιά».
Συζητάω με τον Ζαχήλ και συνέχεια με ρωτάει.. τι λες Χρήστο? Δεν με εμπιστεύονται ως γιατρό? ή πιστεύεις ότι πράγματι υπάρχει ένα σοβαρό νομικό κενό στα ‘χαρτιά» μου?
Και εγώ με τη σειρά μου σκέπτομαι μήπως αυτό είναι μια μορφή ρατσισμού?
Από τον Χρήστο Βουδούρη
No comments:
Post a Comment