Ο μύλος

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι αληθινή. Μου τη διηγήθηκε η γιαγιά μου , μου άρεσε και θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας.
Η προ-γιαγιά μου ήταν Μικρασιάτισα . Ζούσε σε κάποιο μικρό χωριό στη παραλία της Σμύρνης, σε ένα μικρό σπίτι , χωρίς πολλά χρήματα , για να μη σας πω μόνο με τα αναγκαία. Ο πατέρας της προ-γιαγιάς μου , μάζευε τσάι και άλλα βότανα και τα πουλούσε στην αγορά της Σμύρνης. Η γυναίκα του στο σπίτι φρόντιζε τα επτά παιδιά τους ,πέντε αγόρια και δυο κορίτσια.
Λίγο πριν συμβεί το μεγάλο κακό , συνάντησε τον προ-προ παππού μου , ένας Τούρκος αξιωματικός που τον γνώριζε και τον αγαπούσε. Βλέπετε ο προ – προ πάππους μου , πουλούσε τα πιο αρωματικά βότανα και το πιο γευστικό τσάι σε όλη τη Σμύρνη.
- Μάζεψε ότι μπορείς και φύγε , είπε ο Τούρκος στον παππού.
- Τι λες ? αναρωτήθηκε ο παππούς
- Σε δυο ώρες, ακούς? σε δυο ώρες το πολύ να έχεις φύγει και εσύ και η οικογένειά σου. Βάλε στα ζωντανά σου ότι μπορείς και τράβα για την προκυμαία.
- Μα δεν έχω ζωντανά, αποκρίθηκε ο παππούς. Ούτε ένα. Τι να κάνω?
- Σώπασε , απάντησε ο Τούρκος. Δεν είναι ανάγκη να λες πολλά , του είπε και έφυγε.

Τρέχει ο παππούς στο σπίτι και φωνάζει στη γυναίκα του να μαζέψει ότι μπορεί και να φύγουν με τα παιδιά.
- Έτσι μου είπε ο Τούρκος. της είπε..
- Κακό που μας βρήκε , φώναξε η γυναίκα του , και τρέχοντας μάζευε τα παιδιά της και λίγα ρούχα , μαζί και μια εικόνα.
Ξαφνικά , ένα άλογο έτρεχε προς το σπίτι τους… (αυτό εννοούσε ο Τούρκος όταν έλεγε « σώπα, δεν είναι ανάγκη να λjavascript:void(0)ες πολλά» ? ).
Το πήραν φόρτωσαν πάνω του ότι μπορούσαν και έτρεξαν προς την προκυμαία. Όμως η προ – προ γιαγιά μου , σκέφτηκε ότι είχε ξεχάσει το μύλο για το άλεσμα του καφέ και γύρισε να τον πάρει. Όταν επέστρεψε στο πλοίο , είχε μαζευτεί τόσος πολύς κόσμος , και υπήρχε τόσος φόβος και απόγνωση , που λιποθύμησε.

Από τον Χαράλαμπο Γιατρέλλη.