Είμαστε κι εμείς δημιουργοί...

Όταν ένας άνθρωπος δημιουργεί κάτι μόνος του, με τη φώτιση και την ευλογία του Θεού, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι δημιουργικός! Μπορεί να φτιάξει τόσα πράγματα που ο νους μας δεν μπορεί να τα συλλάβει και να τα αντιληφθεί! Ό,τι πιο μικρό και ό,τι πιο μεγάλο. Όπως για παράδειγμα ένας ζωγράφος χρησιμοποιεί το ταλέντο του και με τα έργα του προβληματίζει τους ανθρώπους και διευρύνει τους ορίζοντές τους! Ένας απλός γεωργός κοπιάζει μόνος του για να έχουμε εμείς αυτήν την πληθώρα τροφίμων. Οι επιστήμονες αφιερώνουντη ζωή τους για να ανακαλύψουν εμβόλια και φάρμακα, σωτήρια για το ανθρώπινο έιδος. Οι αρχαιολόγοι κάνουν μακροχρόνιες έρευνες για να μπορούμε εμείς να βλέπουμε τα εκθέματα αυτά. Λοιπόν, ξέρετε πού καταλήγω; Στο ότι όλα από τον άνθρωπο ξεκινούν και σε αυτόν αποβλέπουν! Και όλα αυτά γιατί είμαστε ευλογημένοι απ'το Θεό!!

Από την Καλλιόπη Στόλη και την Σταυρούλα Παπαδοπούλου

Υπάρχουν άνθρωποι χαρισματικοί που χρησιμοποιούν τα χαρίσματά τους αποκλειστικά για το προσωπικό τους συμφέρον. Δεν με ενδιαφέρουν. Δεν θα μιλήσω για αυτούς ούτε θα ασχοληθώ με αυτούς, εφόσον και αυτοί δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο παρά μόνο με το πώς θα πλουτίσουν.

Θα ασχοληθώ με τους ανθρώπους εκείνους που κάνουν πράξη την εντολή του Χριστού «Δωρεά λάβατε, δωρεά δότε».

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι άνθρωποι που είναι μέλη των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ).

Με έχουν εντυπωσιάσει οι «Γιατροί χωρίς σύνορα», που ταξιδεύουν σε χώρες των οποίων ο πληθυσμός μαστίζεται από θανατηφόρες ασθένειες ή βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση ή κάποια επιδημία σκοτώνει τους ανθρώπους κατά χιλιάδες.

Επισκέπτονται αυτές τις χώρες, ρισκάροντας τη ζωή τους, χωρίς προσωπικό όφελος , παρά μόνο την ικανοποίηση ότι σε αυτή τη ζωή υπάρχουν όχι για τους ίδιους αλλά για τον συνάνθρωπο, έναν συνάνθρωπο που δεν γνωρίζουν , είναι «ξένος» , και πιθανότατα δεν θα ξαναδούν ποτέ τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι για μένα οι πραγματικοί άνθρωποι, αυτοί που διασώζουν το πραγματικό νόημα της λέξης άνθρωπος και στους οποίους εύχομαι και εγώ να μοιάσω.

Από την Δανάη Παπαντώνη