Επιστολή στον Κο Πρωθυπουργό.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Θα ήθελα να σας μιλήσω για το νόημα της αγάπης προς τον συνάνθρωπό μας και για το κράτος πρόνοιας που θα έπρεπε να έχουμε.

Είναι πολλοί αυτοί που υποφέρουν δίπλα μας. Υποφέρουν από φτώχια, από ασθένειες ή απλά επειδή είναι διαφορετικά, γιατί έχουν άλλο χρώμα, άλλη εθνικότητα ή απλά γιατί δεν μπορούν να κινηθούν. Ζουν δίπλα μας, όμως η αδιαφορία τους κάνει αόρατους, γίνονται ορατοί μόνο όταν αντιδράσουν και απαιτήσουν τα δικαιώματά τους. Αλλά ακόμη και τότε όλοι τους κατακρίνουν, κανείς δεν θέλει να τους καταλάβει και να τους βοηθήσει. Τα παραδείγματα αφθονούν και είμαι σίγουρος πως είστε ενήμερος.

Το θέμα είναι τι μπορούμε να κάνουμε, πρώτος εσείς και κατόπιν όλοι εμείς, ο απλός κόσμος για να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση;

Το ξέρω ότι με την οικονομική κρίση τα κονδύλια είναι περιορισμένα , όμως το χρήμα δεν είναι το παν. Αν υπάρχει θέληση, πίστη και πραγματική αγάπη, τότε όλα μπορούν να γίνουν.

Το δικαίωμα στην εργασία, στη μόρφωση, στην υγεία όλων των κατοίκων της χώρας είναι δική σας ευθύνη. Αν μπορέσετε να διασφαλίσετε αυτά, εμείς τα παιδιά ειδικά, θα μάθουμε να εμπιστευόμαστε και να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας.

Ονειρεύομαι μία μέρα που στη χώρα μας και στον κόσμο ολόκληρο δεν θα υπάρχει βία, πόλεμος ή ανισότητες, που όλοι οι άνθρωποι θα είναι ίσοι και θα δεχτούν την αγάπη τους.

Δημήτρης Κούτσιανος